Καθώς

Δημιουργός: ΓιΟΥΛΗ_Τ, γιουλη τσαμαλ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πως να βρει χώρο τόσος χείμαρρος..
Καθώς κρύβονται οι ξέρες..
Δηλώνουν θάλασσες΄ θάλασσες αγνοημένες απ΄ τη δίψα τους..
Απόμακρες ξεμακραίνουν, μα χειμώνας βαρύς συνοδεύει
κι ατελεύτητος δε λιώνει..
Καθώς το βλέμμα τους αποστρέφεται τις υγρές ακτές,
κουλουριασμένο στο μαύρο τους παλτό,
θαρρεμένο πως μέσα εκεί του δίνεται η θαλπωρή..
Βαριά ατμόσφαιρα στη παραλία, ανησυχαστική..
Καθώς πάνω της ρεμβάζουν μερικά παιδιά..
Ενοχλητικά.. Καθώς εφησυχάζουν στα σταχτιασμένα πέπλα,
με την απόκρυψη του ηλίου..
Με τις φωνές τους, κλεισμένες σε κάδους για άχραντες ακτές..
Μα καθώς δεν απομονώνονται τα μάτια της φωνής, ακονίζονται΄
βυθίζονται στραμένα στα σωθικά της άμμου,
αναταράζοντας ημιτελείς θεούς..
Με μια απείθια αθωότητα, ως κρίκος ποταπός που ενέχει απειλή΄
βγαλμένη από στενή, υγρή, άφωτη φυλακή,
διατηρείσα σε μια άπλετη και άφαντη, χαίρει αναίσχυντα ηδονές,
διασπώντας το νωθρό φως..
Κατέχοντας ανοιχτή τη πόρτα..
Μα σπανίως διαβαίνεται..
Ελκυστικές οι αμπαρωμένες, ενόσω διατηρούνται..
Διατηρώντας θάλασσες΄ θάλασσεςφτωχές που καταπίνουν
αμάσητα ως και τα κατάλοιπα της ύπαρξής τους..
Καθώς περιφέρονται συγχυσμένες, παρθένες ξέρες,
οι δηλωμένες θάλασσες..
Πως να βρει χώρο τόσος χείμαρρος..
Μα σε μια στιγμή, καθώς ανύποπτα θα ενώνονται,
συμφιλιώνοντας τις αντιθέσεις τους,
θα ζαρώσει η άοσμη ομορφιά,
θα συμφιλιωθεί η διχασμένη φύση..
Η αγκαλιά θα΄ χει βρει το χαμένο της μισό,
καθώς τ΄ άφαντα χέρια της θα λατρεύουν τη σάρκα του..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-10-2007