Κυνηγητό

Δημιουργός: Nocturna_, Ελένη..(έτσι μου' παν ..)

"Μονάχα όταν βρέχει βυζαίνουμε κρυφά το δάχτυλό μας..Και καπνίζουμε…Η ζωή μας είναι άσκοπα λαχανητά…" ~ Κ. Γώγου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τελοσπάντων τι θέλεις να σου πω;
Στις αρρωστημένες τζαμαρίες που με κοιτώ,
πώς να σου πω οτι δε φοβάμαι;
Φθαρμένο κορδελάκι στα μαλλιά μου, η ίδια λαίμαργη ανάσα..
Μοιάζει να κλέβει οξυγόνο μ'αντάλλαγμα δυο βήματα προβάδισμα..
Η ειρωνία και η ζαβολιά αδέρφια δίδυμα για ένα μοναδικό κυνηγητό..
Σβουρίζει στο κέντρο του μυαλού μου η απορία,
αν με πήρε στο κατόπι ένα φάντασμα ή μία φαντασίωση..
Περπατώ λοιπόν, περπατώ..μια ξέπνοα, μια γοργά..
Την πόλη ανακατώνω σε πλαστούς, δικούς μου χάρτες..
Πάει καιρός πια, το ξέρεις,
που δε με κρατάει κανείς απ'το χέρι στων δρόμων τις διαβάσεις..
Μα τις περνώ από μόνη μου με κόκκινα φανάρια,
σαν ανόητο καπρίτσιο μιας ηλίθιας τυφλής..
Κι εκείνο το κορδελάκι, δρασκελιά και σφίξιμο..
Αν σταθώ τελείωσε..
Θα γίνει φιλί στο πίσω μέρος του αφτιού μου..
Κι έπειτα ψίθυρος..κι ύστερα νανούρισμα..
Αν κοιμηθώ τελείωσε..
Θα ξεμείνω σαν άγαλμα ρημαδιασμένο στο κέντρο μιας πλατείας,
άλλους να βλέπω να περνάνε με κορδελάκια στα μαλλιά..
Μέσα στη ζήλεια μου να λούζομαι,
που εκείνοι, τουλάχιστον, περπατάνε ακόμα..

Αλήθεια,
το τρέμουλο στα γόνατα ποιανού ιδέα ήταν..;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-10-2007