Ορφάνεψα δίχως σου

Δημιουργός: ΚαΤερίνη, Όπου φτάνει η σκέψη

Φιλιά και χαιρετίσματα σε όλους!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]Ορφάνεψα δίχως σου

[B]Παίρνω το νήμα
απ’ το χαμόγελο σου[/B]
για να κεντήσω
ανάμεσα στη μοναξιά
και στη νοσταλγία
τον ήχο της ανάσας σου.
Μα είναι μετάξι πολύτιμο,
το ζήλεψε ο αέρας
το παίρνει μακριά μου
κι ορφάνεψα δίχως σου.

Στις χούφτες μου,
εκεί στο μέρος της καρδιάς ,
κρατώ σφιχτά τις αναμνήσεις,
μ’ αυτές συνωστίζονται
άτακτες, ανυπότακτες
ρέουν και χύνονται
ανάμεσα στα δάχτυλα μου,
εξατμίζονται στον αέρα,
και χάνω το χαμόγελο σου
την ανάσα σου.

Μες τις σκιές προσπαθώ
να πλάσω ξανά τη μορφή σου.
Νύχτα και φως, το δικό σου φως,
παίρνει σχήμα, σώμα, γίνεται εσύ.
Έρχεσαι προς το μέρος μου
κι όσο εσύ με πλησιάζεις
τόσο ο άνεμος φυσάει πιο δυνατά
και σε παίρνει πάλι…
κι εγώ ακόμα μια φορά
ορφάνεψα δίχως σου.

ΚαΤερίνη.
31.10.07[/align]

Αφιερωμένο στον Τάκη Αίολο.

Έγραψε :
. . . Παίρνω το νήμα
Απ’ το χαμόγελο σου. . .

Δημοσίευση στο stixoi.info: 31-10-2007