Ευχή του παρανόμου

Δημιουργός: Μαρία Χ., Μαρία Χατζηγιάννη

Στο αεροδρόμιο της Βουδαπέστης...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Παρέα με τηλέφωνα του δρόμου
Γυρίζω σε μια πόλη αδειανή
Ακούσια ευχή του παρανόμου
Θυμίζω ματωμένη Κυριακή...

Καλύτερα να ήμουν από κείνες
Που δίνουν τα φιλιά με πληρωμή
Θα έλεγα πως τότε μ' έχεις διώξει
Γιατί δεν σου περίσσεψε ψυχή...

Παζάρια κάνουν μόνον οι ληγμένοι
Που στρέφουνε το βλέμμα χαμηλά
Για μας οι ουρανοί είναι φτιαγμένοι
Διαμάντια κεντημένοι και χρυσά...

Με γέρασε κι απόψε η ανάγκη
Που τρέμει σ' ένα απόμερο γιαπί
Και μόνο μ' ένα νεύμα σου θεριεύει
Και σπρώχνει το κορμί μου στη ζωή...

Μα πόσο θα κρατήσει η αγωνία?
Το θάνατο δε νίκησε κανείς!
Θα γράφουν μόνο κίτρινα βιβλία
Πως έμαθες γι' αγάπη να θρηνείς...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-12-2004