Κάποιες φορές / Κάτι νύχτες

Δημιουργός: Μαρία Χ., Μαρία Χατζηγιάννη

Καλημέρα και Χρόνια Πολλά στιχοοικογένεια !! - στη δουλειά και τα τρία -

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κάποιες φορές...

Κάποιες φορές όλα αλλάζουν ξαφνικά
Ανοίγει πόρτες η ζωή στην ευτυχία
Ίσως τα δάκρυα να είναι δανεικά
Για να γλυστράμε στης ζωής την γοητεία...

Κάποιες φορές γυρίζει μόνος ο τροχός
Η στασιμότητα γκρεμίζεται στο χρόνο
Παύει ο άνθρωπος να νιώθει μοναχός
Μοιάζει το χθες νά 'πεσε θύμα σ' έναν φόνο...

Κάποιες φορές δυο ζεύγη μάτια δεν μιλούν
Γιατί οι λέξεις είναι λίγες.. τετριμμένες
Μα οι ψυχές με δίχως λόγια συμφωνούν
Είν' οι αλήθειες στην σιωπή τους χαραγμένες...

Κάποιες φορές τα σύνθετα γίνοντ' απλά
Στα αδιέξοδα ανοίγουν χίλιοι δρόμοι
Χύνεις το αίμα σου για δυο ιδανικά
Μα απαράβατοι της ζήσης είν' οι νόμοι...

Κάποιες φορές η νύχτα γίνεται αυγή
Και ο ορίζοντας ανέφελος χαράζει
Δίνει η αγάπη στην ελπίδα προσταγή
Και της καρδιάς σβήνει το πιο πικρό μαράζι...

Κάποιες φορές δύο κορμιά συνομιλούν
Στην πιο αγνή του σώματος την ίδια γλώσσα
Πόσα χαμόγελα σε μια στιγμή χωρούν
Και τα μυστήρια τ' ανθρώπου.. είναι πόσα ;...


28-12-2007
------------------------------------------------------------------------

Κάτι νύχτες...

Κάτι νύχτες δεν ποθώ να ξημερώσει
Μα να βρέχει μες στους δρόμους σιωπηλά
Η ψυχή μου την καρδιά μου να πληρώσει
Με τα μύρια που της έταξε φιλιά...

Γιατί νά 'χω μιαν αγάπη δίχως σάρκα
Αφού άνθρωπος γεννήθηκα κι εγώ ;
Γιατί μόνη μου να πλέω σε μια βάρκα
Στον απέραντο της θλίψης μου γυαλό ;...

Κάτι νύχτες τα φτερά φορώ στην πλάτη
Και πετάω μες στον μαύρο ουρανό
Δεν μπορώ να κατακτήσω το φεγγάρι
Μα ένα άστρο φωτεινό θέλω να βρω...

Γιατί νά 'μαι σε μια γη υποταγμένη
Να μην στρέφω πια το βλέμμα μου ψηλά
Τη γροθιά μου νά 'χω πάντοτε σφιγμένη
Και στα στήθη μου βαθιά μια μαχαιριά ;...

Κάτι νύχτες αγκαλιά με ταξιδεύουν
Σε ανέλπιδα πελάγη ηδονής
Δυο κορμιά σε αρμονία σαν χορεύουν
Διαγράφουνε τα σύνορα της γης...


28-12-2007
-------------------------------------------------------------------

O τροχός των ενοχών...

Καραβοκύρη της πικρής μου μοναξιάς
Αναστενάρη των ασίγαστών μου πόθων
Σε πόσες θύελλες για χάρη μου ξεσπάς
Στα άδεια πέλαγα των φόβων μου των νόθων ;...

Για ποιάν αγάπη θυσιάζεις μια ζωή
Κι ούτε μια γεύση από έρωτα δεν παίρνεις ;
Πώς να κεράσεις το κορμί σου ηδονή
Όταν στην άνυδρη την έρημο διαβαίνεις ;...

Νεφελοβάτη των γαλάζιων στεναγμών
Μέσα στα όνειρα δεν χτίζονται παλάτια
Τί 'ναι σαθρές οι αντιστάσεις των λυγμών
Και μ' ένα τράνταγμα σε σπάνε σε κομμάτια...

Σε πόσες Άνοιξες Χειμώνες θα σκορπάς
Κι ένα λουλούδι δεν θ' ανοίγει στη χαρά σου ;
Με δίχως όπλα.. ποιούς ανέμους πολεμάς
Και αγριεύει στους γκρεμούς η συμφορά σου ;...

Συνοδοιπόρε των αγύριστων καιρών
Γείρε στο πλάϊ μου.. τι αύριο.. ποιός ξέρει
Αν θα γυρίσει ο τροχός των ενοχών
Και ένα σήμερα καινούριο θα μας φέρει...


28-12-2007

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-12-2007