Αναλαμπές ονείρων Δημιουργός: Δήμητρα Ανταπόδωση στο φίλο Άρη GRAVEHEART Ξωτικό Μανουρά! Συμβουλή για το μέλλον φίλε... Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info [B]
Αναλαμπές ονείρων…
Κοιμήθηκε η θύμηση στην αγκαλιά της λήθης
μα σαν ξυπνήσει θα ‘ρχονται αναλαμπές ονείρων
και μια πικρία μέσα σου που μοιάζει καλοήθης
αφετηρία θα γενεί λυγμών ψυχής απείρων…
Θυμάσαι πόσο όμορφο φαντάζει το φεγγάρι
όταν ολόγιομο κρατεί τη θέση του στα ύψη?
Μα την επόμενη νυχτιά άλλη μορφή θα πάρει
θα γεννηθεί ξανά μισό και πάνω μας θα σκύψει…
Γεννιούνται όλα με σκοπό κάποτε να πεθάνουν
άσχημη πως ακούγεται η φύση των πραγμάτων!
Και την τροχιά τους οι καρδιές πανεύκολα την χάνουν
σαν νιώσουνε την ομορφιά παλμών και αγγιγμάτων…
Σαν ταξιδεύεις μοναχός πιο εύκολος ο δρόμος
κι αν χρειαστεί δε θα νοιαστείς ν’ αλλάξεις μονοπάτι,
μα αν σε κρατά αιχμάλωτο του έρωτα ο νόμος
θα παίρνεις λάθος διαδρομή κι ας ξέρεις ειν’ απάτη…
Μοιάζουν οι αγάπες με σκιές στο φως της κάθε μέρας
κι ελπίζεις το σημάδι τους πως κάποτε θα σβήσει
όμως βροχή δε θα βρεθεί και δυνατός αέρας
το μαύρο που ‘χεις μέσα σου να μπει να καθαρίσει…
Ακούς τον ήχο των ευχών αυτών που αγαπάνε;
Κρύβονται, για να μην τις βρουν, στις άκρες των ηπείρων.
Ζευγάρια μόνο περπατούν και πάντα κουβαλάνε
από όσα ήθελαν να ζουν, αναλαμπές ονείρων…[/B] Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-01-2008 |