χαμένο καραβάνι

Δημιουργός: Michelangelo, Μιχάλης/Άγγελος

Στην Ευγενία που την αγαπώ πολύ!!!και στις πεταλούδες που νιώθω όταν είμαι δίπλα σου...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κάτω από του ήλιου το φως στο δάσος της μοναξιάς,
παρηγορώ τα πληγωμένα παιδιά τις άνοιξης.
Ακούω το τραγούδι που ψέλνουν οι νύμφες τις ερημιάς,
αλλάζοντας της σκοπιές της φύλαξης.

Ποτάμια που κυλούσε άφθονο νερό και τώρα στέρεψαν,
στο άγγιγμα του μικρού νεκρού αγγέλου.
Φλόγες που βγαίνουν από το δάσος που νύμφες μου μάγεψαν,
η ζωγραφιές μου έχουν χαλάσει με ένα άγγιγμα του πινέλου.

Πολιτείες που χάνονται μέσα στα ψέματα,
παλάτια που χτίζονται πάνω σε αίματα.
Την άνοιξη σκότωσαν μαζί με τα όνειρα μου,
νεκρά σώματα στην αγκαλιά μου.

Χάρτινα πλοία που κουβαλάνε την αγάπη τον ανθρώπων,
και βουλιάζουν ένα ένα σε κάθε λιμάνι.
Η σωτηρία τις ψυχής απόκτημα πωλών κόπων,
μέσα στην έρημο του μυαλού χαμένο καραβάνι.

Πολιτείες που χάνονται μέσα στα ψέματα,
παλάτια που χτίζονται πάνω σε αίματα.
Την άνοιξη σκότωσαν μαζί με τα όνειρα μου,
νεκρά σώματα στην αγκαλιά μου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-01-2008