ο Αρχάγγελος

Δημιουργός: isidora, www.facebook.com/maria.kekkou.

στον Ορφέα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σε συνάντησα στη γωνιά του χρόνου
Καθισμένη στη πέτρα
Προσμένοντας να ανοίξει
ο Αρχάγγελος την αυλαία

Περίμενα και περίμενα…
Δεν ξέρω τι
Ένιωθα μια γαλήνη και ταυτόχρονα αγωνία,
όπως οι μελλοθάνατοι
όταν έχουν συμβιβαστεί με τη μοίρα τους…
Ωστόσο δεν ήξερα τι ακριβώς περίμενα

Τη λυτρωτική κλαγγή του ξίφους
Την αχαλίνωτη έλευση του μυστικού Πηγάσου
Ή μήπως το αινιγματικό μειδίαμα της Λάχεσης
στην παραφορά του οδυρμού

Οι σκιές πετάριζαν δίπλα μου,
όπως σε εκείνο το παγωμένο τοπίο του Οδυσσέα
που οι νυχτερίδες συνωστίζονταν
για να γευτούν το αίμα από το ζώο της θυσίας
Κοίταζα γύρω
για να δω το σφάγιο
Και φοβόμουν… φοβόμουν

Κάποτε είδα κάτι σαν φως ...
Το κατάλαβα από τα πουλιά
που με κοίταξαν με οίκτο

Ο Αρχάγγελος ήσουν εσύ
Ήσουν δίπλα μου από πάντα
- δεν σε είχα προσέξει-
φορούσες στα μάτια εκείνο το μενεξελί χρώμα
που τόσο μ΄ αρέσει,
αυτό που σέρνει όλα τα παράπονα της μέρας
στη λαύρα του δειλινού…

Άπλωσα το χέρι μου για να σ΄ αγγίξω,
αλλά μου ξέφευγες
σαν οπτασία και σαν ατμός
‘Οι Αρχάγγελοι δεν φεύγουν’, σου είπα ,
‘μηδέ καν οι Άγγελοι…’

‘Εγώ δεν είμαι Αρχάγγελος’,
μου απάντησες,
‘Εγώ είμαι της μοίρας ο τροχός
Το θρόισμα της πεταλούδας
στα ανοιγμένα πέταλα
Ο πικρός πυρήνας του βράχου
Η συμφωνία των συντελεσμένων
και αυτών που πρόκειται να συμβούν
Ο εσώτερος βόμβος των ηφαιστείων

‘Αυτές είναι εικόνες από τη Νέκυια’,
Ψέλλισα,
‘Εικόνες από τη Νέκυια…’
και τα μάτια μου τρεμόπαιξαν κάπως…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-02-2008