Ένα παραπονάκι

Δημιουργός: tinios, ΡΗΓΑΣ Ε. ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΕΝΑ ΠΑΡΑΠΟΝΑΚΙ




Νά’ ξερα Θεέ μου, πώς περνάς, τώρα που μού’ χεις φύγει,
ποιας μεθυσμένης Άνοιξης, η αγκαλιά, σε κρύβει.
Ποιά μελωδία μαγική, σε γλυκονανουρίζει.
ποια λαγγεμένη ομορφιά, τη μοίρα σου ορίζει.

Ποιά μουσική, ποιά θάλασσα, σε ποιούς καημούς σε πάνε,
ποιός έρωτας, στάζει νερό, στα χείλη που διψάνε.
Σε ποιές πηγές ανατολής, τα μάτια σου φωτίζεις,
πού, μαγεμένη ξενυχτάς, και δεν ξαναγυρίζεις;

Ποιού αγγέλου το φτερούγισμα, σου θάμπωσε τα μάτια,
Ποιος άνεμος σ’ οδήγησε, σε ξένα μονοπάτια.
Μείναν οι ανάσες μου μισές, για πες μου, πώς θα ζήσω;
Αφού κι αυτές που μού’ δωσες, τις ξαναπήρες πίσω!

(Ρ)

Δεν έχω άλλα να σου πω, τα λόγια μου βουρκώνουν,
ξυπνούν οι ώρες οι νεκρές, και το μυαλό στοιχειώνουν.
Δυό λέξεις, στέλνω να σε βρούν, μ’ ένα απαλό αεράκι,
μόνο, ψυχή μου, ένα γιατί, κι ένα παραπονάκι!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-02-2008