Τα γράμματά σου

Δημιουργός: AGGE, Άγγελος

Τα γράμματά σου τα διαβάζω ξανά και τα πετάω ένα-ένα στη φωτιά να σε ξεχάσω, μα είναι αδύνατο

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μαύρα σύννεφα σκέπασαν το κορμί μου,
μόνος στη σκέψη μου αφήνω την ψυχή μου,
μορφές ανθρώπων που ξεσπούν σε κλάματα
και μόνη πλέον συντροφιά μου τα δικά σου γράμματα!
Δώσε ψυχή στο σώμα μου τραγούδια να σου γράψω,
δώσε τώρα στους ώμους μου φτερά για να πετάξω.

Όμως και πάλι μοναχός εσένα θα διαβάζω,
να σκέφτομαι το παρελθόν που ήμασταν κι οι δύο μαζί.
Και να που σε αισθάνομαι σαν βλέπω αυτό το γράμμα,
που γράφτηκε με έρωτα μα και με κλάμα,
να που πάλι σήμερα σε βλέπω στο κορμί μου,
μα οπτασία ήσουνα έξω από τη γη μου!

Δάκρυα κι αν κύλησαν να μην σε νοιάζει τόσο,
μπορώ ακόμα και αν κλαίω να σε αγαπώ,
κι ούτε σε ξέχασα μπροστά στο πέρασμα άλλης,
αφού για εμένα είσαι όλη μου η ζωή.

Θα ζητήσω κι από τον Θεό ένα γράμμα να μου γράψεις ακόμα,
να θυμηθώ πως πέρασα μαζί σου τόσα χρόνια,
να ξαποστάσω και να μην σ' αναζητώ,
λόγια από το στόμα μου θα βγάλω που δεν τα έμαθα ούτε εγώ!

Μα σα συνήθεια μ' εσένα θα γεράσω,
τα γράμματα που μου έγραψες και πάλι θα διαβάσω,
θα αφεθώ στο δάκρυ μου που ναι γεμάτο αίμα,
και θα πεθάνω με εσένα αγκαλιά.

Θα πεθάνω τη στιγμή που θα με πιάσουν τα κλάματα,
τη στιγμή που θα αντιλαμβάνομαι λίγα πράγματα,
την ώρα που το φεγγάρι θα διαβάσει,
λίγες γραμμές από τα δικά σου γράμματα,
αυτές τις λέξεις που μου είπες χρόνια πριν,
που στο τάφο θα τις πάρω για να σ' αισθάνομαι κι εκεί.

Τόσα πολλά είναι τα γράμματα,
άλλα μεγάλα και άλλα μικρά,
μα δεν με νοιάζει πόσο βρίσκονται σε έκταση,
αρκεί να σ' έχω μαζί μου αγκαλιά.

Τα γράμματα,
μου ψιθυρίζουν το μεγάλο μας παρελθόν..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-02-2008