Το σώμα του ποιήματος/ Γιατι Γραφω Ποιηματα

Δημιουργός: isidora, www.facebook.com/maria.kekkou.

Ποίηση είναι το καταφύγιο που αγαπούμε...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το σώμα του ποιήματος

[ "...των και εγώ νυν ειμί φυγάς θεόθεν και αλήτης, νείκει μαινομένω πίσυνος" Εμπεδοκλής

=...από αυτούς ένας είμαι και εγώ απ΄τους θεούς διωγμένος και αλήτης, που όμως έχω εμπιστοσύνη στην άγρια πάλη]

Ισιδώρα:
Είμαι ένας αλήτης
του χρόνου
έκτρωμα μιας μήτρας θεϊκής
Τις νύχτες της επιστροφής μου
κατοικώ σ’ ένα σώμα
Το πιο αγαπημένο μου
είναι αυτό του ποιήματος.
Το ποίημά μου είναι γυμνό
και ανυπόδητο
το κατοικούν ηλιοστάσια και θύελλες
η κραυγή του διαπερνά τα ερέβη
και υψώνεται σα φλόγα.

μέχρι να φτάσει εκεί,
στην ανατολή του ρόδου,
η τρεμάμενη υφή της,
που κυμαίνεται ανάμεσα
στα όρια του φαίνεσθαι και του είναι,
διαλύεται ανεπαισθήτως.

Ορφέας:
Ισιδωρούλα μου γλυκιά,
παλεύω λέξη -λέξη κάθε μου ποίημα, σκέψου πόσες μέρες συσκέπτομαι με τον εαυτό μου για να καταλήξω στην οριστική μορφή του. Τώρα, μες στην απλότητά του κι αφού δεν οδηγήθηκε στην πυρά ή στα άδυτα κάποιου ηλεκτρονικού αρχείου, κάτι μου λέει. Σ’ το παραδίδω. Μη νομίζεις όμως πως είμαι ενθουσιασμένος από το αποτέλεσμα. Σε γενικές γραμμές δεν το έχω για πέταμα.


ΓΙΑΤΙ ΓΡΑΦΩ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
Γράφω ποιήματα για να γνωρίσω τον εαυτό μου
Θέλω να ζήσω μέσα στον κόσμο
που έχει τη γνώση του χθες
που με αφήνει ν’ αγγίζω τις λέξεις
να φυλλομετρώ παραλειπόμενα αντωνυμίες
και καθρεφτίσματα
γιατί ντύνουν και ξεντύνουν το ρήμα θυμάμαι

Το τέλειο ποίημα είναι απλό με όνειρα και πολλή σιωπή
Έχει αυτό που λέμε «αντικειμενικό»
εννοώντας τον εαυτό μας
σε θραύσματα από μια σελίδα λευκή για μανδύα

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-03-2008