Κάποια αποκριά

Δημιουργός: margatsif, ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ

Μου τα διηγήθηκε στο τρένο, εγώ την ανάμνησή του την έκανα ποίημα.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Όταν πρωτόβαλε το πρώτο του κραγιόν
νόμισε ήταν ο πιο όμορφος της πόλης
ήταν απόκριες κι ένα με μάσκες ρεβεγιόν
έκανε σπίτι του ο φίλος του ο Μανώλης.

Ένα φουστάνι με καρφίτσα βυσσινί
μία ζωνίτσα ασημένια της μαμάς του
μία περούκα σγουρομάλλα καστανή
κι εντύπωση πως σπάει τα δεσμά του.

Τη νύχτα αυτή, τότε, αφέθηκε πολύ
σε όσα βαθειά από παιδί αναζητούσε
και ήτανε του Μανώλη το... κλειδί
που ξεκλείδωσε εκεί που λαχταρούσε.

Κάτι τον κράταγε να μείνει ως αργά
ενώ είχαν φύγει όλοι οι καλεσμένοι
είχαν δράσει τα ποτά θαυματουργά
κι απομείνανε οι δυο αγκαλιασμένοι.

Ο δίσκος έπαιζ' ένα μπλούζ απ' τα παλιά
ήταν τα έπιπλα στην άκρη τραβηγμένα
αυτός κι ο Μάνος το χορέψανε αγκαλιά
με τα δυο χείλη τους υγρά και κολλημένα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-03-2008