Ανάμνηση

Δημιουργός: mxaros

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Spil για τα καλά του λόγια. Χωρίς καμία διάθεση να ανταποδώσω την φιλοφρόνηση, πρέπει να πω πως είναι ό,τι ποιητικότερο υπάρχει σε αυτό το site..

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κόκκινα αστέρια κατεβάζει ο ουρανός
θολή ανάμνηση προπέρσινου Σαββάτου
όψη αμέθυστου μα ο λόγος σου κενός
οι πέντε αισθήσεις του επερχόμενου θανάτου

Στην κρύα στάχτη ομοιάζω ο δυστυχής
που ταξιδεύει με το πνεύμα του μαϊστρου
σ' ένα μπουκάλι παραμένω απαθής
ελλείψει δύναμης, ταυτότητας και οίστρου

Τώρα, όπως τότε, σε προσμένω σιωπηλός
τα δυο μου χερια μες στο στήθος σταυροδένω
το χώμα πάγωσε και έλιωσε ο πηλός
μα εγώ ασάλευτος σα δέντρο περιμένω

Τρελή που απόμεινες για πάντοτε εκεί
στερνό φιλί μας που δε στέγνωσ' απ'τα χείλη
Αγία Αγάπη, σε ποια τάχα φυλακή
ποιος άγριος ανεμος την όψη σου έχει στείλει

Την άσπρη πέτρα που σμιλέψαμε μικροί
τώρα την πήρε και την λάξεψε ο χρόνος
στιλπνό το δέρμα σου κι η θύμηση πικρή
τώρα πια φίλος κι αδελφός μου είναι ο πόνος

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-12-2004