Ζωή μονόδρομος

Δημιουργός: kostas71, Μπαρμπαγιάννης Κωνσταντίνος

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΗ; Millie

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Είναι φορές που τον φοβάμαι τον εαυτό μου
Μοιάζω με θύελλα που αχόρταγα τους κύκλους καταπίνει
Δεν έχω στόχους ούτε προορισμό
ψάχνω στο τίποτα όλα όσα δεν ορίζω και μελαγχολώ μ' όσα ποτέ δεν ήταν δικά
μου
Μένω μονάχος στο παρόν μου
προσπαθώντας να σώσω ότι είναι δυνατόν να σωθεί...
Κάνω τη νύχτα πιο μαύρη και πιο παγωμένη και ξενυχτάω με το φως ενός μικρού
αρρωστημένου κεριού
Τα λόγια μου
τα λόγια που ποτέ δεν ξεστόμισα και μέσα μου κρατάω...
Αυτά με ζυγώνουν τα βράδια
αυτά γίνονται πουλιά στα όνειρά μου και με πάνε σε χώρες μακρινές και
ονειρεμένες
Κι όμως
Να, πώς να σου το πω
Είναι κάποιες στιγμές που νομίζω
πως ο αέρας δεν μου φτάνει και πως από τα χείλη μου θα ξεφύγει η ζωή μου και θα
χαθώ
είναι τότε που ανάβω τσιγάρο για να σκοτώσω άλλη μια ώρα μου
Για να δώσω στο θάνατο την ευκαιρία να μου χαμογελάσει
Είναι φορές που τον φοβάμαι τον εαυτό μου
χωρίς να ξέρω ούτε κι εγώ ακόμα το γιατί...
Φοβάμαι μήπως και φανεί
έστω και για μια μικρή στιγμή πως δεν είμαι όσο φαίνομαι δυνατός
μην πέσουν οι μάσκες και φανεί η γύμνια μου
Και είναι και κάποιες άλλες φορές πάλι που θέλω να σε δω και να σου πω πως δεν με
ταπεινώνει τίποτα πιο πολύ από το ότι η ζωή μας είναι μονόδρομος
Ποτέ δεν θα μπορέσουμε να γυρίσουμε πίσω

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-10-2003