Βασίλης

Δημιουργός: DoS1eR

Ο Θάνατος δεν συμπαθεί τους τολμηρούς

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στα χρόνια μου τα σχολικά είχα ένα φιλαράκι
Καλό παιδί ατίθασο, Βασίλης το όνομά του
Την μηχανή καβάλαγε σα να 'τανε ιππότης
Την άσφαλτο την έσκιζε, φωτιές στο πέρασμά του
Και τα μαλλιά του, μακριά, ανέμιζαν με χάρη
Συνέχεια ονειρευότανε να φύγει στο φεγγάρι
Μα μια φορά ανέπτυξε ταχύτητα μεγάλη
Την τρέλα του δεν έλεγξε, της έβγαλε τα φρένα
Και έτσι αναγκάστηκε ο Θάνατος να τον πάρει
Στα χέρια του τον σήκωσε και έφυγαν για πάντα
Την μάνα του την πλήγωσε, της πήρε το καμάρι
Και του Θανάτου έπαιζε η πένθιμη η μπάντα
Τον φίλο μου τον έχασα γιατί ήταν τολμηρός
Αν ζούσε όμως θα έλεγε πως ήτανε δειλός
Το βράδυ όμως με φώναξε, μ’ έβλεπε απ’ τα’ αστέρια
Την μηχανή καβάλησε και πέταξε ψηλά
Τον ουρανό αναστάτωσε, στα γκάζια του φωτιά
Με μιας το μάτι μου’ κλεισε και χάθηκε μακριά…..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-04-2008