Σε φωνάζαν αλήτη

Δημιουργός: simela, ΝΙΚΟΛΑΙΔΟΥ ΜΕΛΙΝΑ

Σε γέννησε η Ανατολή μα σ' έκλεψε η Δύση......σ' έναν ήλιο πρόλαβε κάποια να σ' αγαπήσει....

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στις μικρές μου στιγμές, στις μεγάλες μου μπόρες
πού πας, πού γυρνάς και σε ποιές κατηφόρες
στα πάρκα της πόλης, στα στενά της πλατείας
μου μοιάζεις για θύμα κατά λάθος ληστείας.
Μια νύχτα του Οκτώβρη σε βρήκαν ζητιάνο
θέλω να σ’ αγγίξω μα ποτέ μου δε σε φτάνω,
κι ακολουθώ τη σκιά σου που πάει μακριά
σ’ ερημωμένα παλάτια με φώτα χαμηλά.
Μαύροι κύκλοι μαρτυρούν τη ζωή σου
από τσιγάρα και ποτά μυρίζει η αναπνοή σου
πώς άλλαξες έτσι τη μοίρα σου….
ποιόν ψάχνεις να βρεις μεσ’ την μπύρα σου..
Σε γονάτισαν τα βάσανα, οι ανένδοτοι πόνοι
θες να ταξιδέψεις, λες , μα δεν κρατάς τιμόνι..
Περπατάς κι αγναντεύεις ό,τι σ’ έχει προδώσει
πιάνεις ένα παγκάκι και σαν η νύχτα τελειώσει
ένα κρύο κορμί ξημερώνει στην πόλη
μ’ εσένα, μ’ εμένα πώς αλλάξαν οι ρόλοι
με τα χέρια στις τσέπες και το στήθος ορθό
λες κι είσαι κάποιος, παίρνεις στυλ καμαρωτό..
Με κοιτάς και με το βλέμμα σου μου κόβεις την πνοή
κι έχει μείνει η εικόνα σου μια ζωή εκεί
εκεί που σ’ είχα αγκαλιάσει σα μικρό σπουργίτι
εκεί που σ΄ είχα ερωτευτεί…..δικέ μου αλήτη ….

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-04-2008