Απόγνωση / Ανεπιστρεπτί

Δημιουργός: Μαρία Χ., Μαρία Χατζηγιάννη

Καλημέρα σας.. Η "Απόγνωση".. κάτι σαν συνέχεια της "Απελπισίας" του Χρήστου Π... - α -

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Απόγνωση...

Θα ζήσω μια ζωή μες στην απόγνωση
Στη μαύρη του κενού απελπισία
Με έφτυσε του έρωτα η πρόγνωση
Κι απέτυχε οικτρά η ευθανασία...

Θα ζήσω μοναχά για να παινεύομαι
Πως κάποτε δειλά σε αγαπούσα
Θα ζήσω μοναχά για να πλανεύομαι
Πως ήμουνα στα χρόνια σου παρούσα...

Θα ζήσω για να γεύομαι την πίκρα σου
Κι εκείνον τον αστείρευτο καημό σου
Θα ζήσω.. παριστάνοντας.. την προίκα σου
Σε τούτον τον ακράτητο λυγμό σου...

Θα ζήσω μοναχή.. με την ανάσα σου
Ρουφώντας της σιωπής σου το μεδούλι
Θα ντύνομαι ιέρεια.. στα ράσα σου
Να παίζω με τον Χάροντα κρυφτούλι...

Θα ζήσω για να γένω η Σαχάρα σου
Στην έρημο μια όαση να ψάχνεις
Ανάγκες θα φυτεύω στη λαχτάρα σου
Και νύχτες ιδρωμένες θα αδράχνεις...

Θα ζήσω μες στην άγρια την φάτνη σου
Ελπίζοντας να γένεις ο Χριστός μου
Στα κρύα.. θα μοιράζομαι την πάχνη σου
Τι είσαι ο μισός ο εαυτός μου...

Θα ζήσω καλοκαίρια μες στη λαύρα σου
Σκοτώνοντας τον ήλιο σου τα βράδια
Θα γένω εξουσία μες στα σπλάχνα σου
Γυρεύοντας τ' ανήμερά σου χάδια...

Θα ζήσω σε Χειμώνες απροσπέλαστους
Γυμνή να κατοικείς την αντοχή μου
Θ' ανοίγομαι σ' ορίζοντες αγέλαστους
Να πίνεις απ' το σώμα την ψυχή μου...

Θα ζήσω σ' ένα σύννεφο.. δακρύζοντας
Στον κήπο σου ν' ανθίζουν τα λουλούδια
Θα ζήσω μες στα πέλαγα.. αφρίζοντας
Σαν κύμα μεθυσμένο με τραγούδια...
...
Θα ζήσω.. να φωτίζω τις σπατάλες σου
Στα γκρίζα της αγάπης τα πορνεία
Θα ζήσω.. να μαζεύω τις σκυτάλες σου
Στην άπληστη των "θέλω" σου πορεία...
...
Θα ζήσω.. για να λιώνω μες στην σκέψη σου
Θα ζήσω.. κι ας με λένε πεθαμένη
Θα ζήσω.. σαν βασίλισσα στην στέψη σου
Στο άγιο σκοτάδι σου ταγμένη...


6-7/4/2008
------------------------------------------------------------------------
Ανεπιστρεπτί...

- Τίποτε δεν επιστρέφει.. μόνο η πίκρα που μας θρέφει... - α -

Δεν επιστρέφουν οι χαμένες οι γιορτές
Δεν αντιστρέφουνε οι δείκτες την φορά τους
Σε κάθε σήμερα πεθαίνει κι ένα χτες
Και οι νυχτιές αλλάζουνε τα όνειρά τους...

Δεν επιστρέφουν τα διωγμένα ριζικά
Στις φυλακές της απομόνωσης σαπίζουν
Μα η Ζωή.. κι αν σου γελά ειρωνικά
Ποτέ τα αύριο δεν παύουν να ελπίζουν...

Δεν επιστρέφουν όσα πλάσαμε δειλά
Με δακρυσμένες στον αέρα αυταπάτες
Για ποιάν αγάπη η σιωπή σου μου μιλά ;
Βαριά τα λόγια σου.. μου λύγισαν τις πλάτες...

Δεν επιστρέφουν τ' αγιασμένα "Σ' αγαπώ"
Στα πορφυρά τα παθιασμένα σου τα χείλη
Μέσα μου πνίγω όσα ήθελα να πω
Κι όσες απάντησες το "Είναι" σου μ' οφείλει...

Δεν επιστρέφουν.. παρά μόνον τα "γιατί"
Σε κάθε τι που χαρακώνει το κορμί μου
Και μην μου πεις ότι δεν ήμουν αρκετή
Σ' όσα δεν τόλμησες να μοιραστείς μαζί μου...


8-4-2008 ( στη δουλειά )

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-04-2008