Ωδή

Δημιουργός: justawoman, Στέλλα Γεωργιάδου

συναισθηματισμοί...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σήμερα, λάμψανε τα μάτια σου ξανά
κι ένα δειλό χαμόγελο
κρεμάστηκε στα χείλη σου σα βρέφος
εύθραυστο κι αβέβαιο μα τόσο αγαπημένο
Γαλάζιοι ορίζοντες πάλι απλωθήκανε
και ξόρκισαν της αγωνίας μου τις νύχτες

Ως κι ο καιρός συναίνεσε
Το σύμπαν συμπονετικό, σήμερα
Και δε γυρεύω παραπάνω τίποτε
Αύριο, θα γυρίσω με χαρά
στα μικρά και τα μεγάλα μου
άγχη, προβλήματα και περιπέτειες
Γιατί θα ξέρω, ότι είσαι κει
και μου χαμογελάς και μου θυμώνεις
και αγωνίζεσαι… μα είσαι κει
Παρών, στο μέλλον που ακόμα σου χρωστάει
μιαν ανταπόδοση, έστω μικρής διάρκειας
στην προσφορά, το εύρος της καρδιάς σου
Κι ας μη σε μέλλει…

Κοίτα, έχω κι εγώ οφειλές στα περιθώρια
Μα σήμερα ξημέρωσε λαμπρή
κι ανέφελη η πραγματικότητα
και τραγουδώ –φάλτσα από κούνια–
σαν το παιδάκι που δεν τ’ άγγιξε η απώλεια
για να περάσει βάναυσα σε κόσμο ενηλίκων

Μία παράταση θελήσαμε
ο αγώνας μας να λήξει με τους ζώντες νικητές
…και μας χαρίστηκε

Αύριο, είναι σχεδίων μέρα

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-04-2008