Μάτια

Δημιουργός: Adoletes, Βασίλης Ταρνανίδης

άπτερος έρως

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μάτια

Ποίηση: Βασίλης Ταρνανίδης

Δώσμ’ ουρανέ τ’ αστέρια σου,
τ’ απέραντο γαλάζιο,
για να ‘χω για οκρίβα μου
κι όλα τα σύνεργά σου,
να στρώσ’ απ’ άκρη σ’ άκρη σου
αλέκιαστον χειμώνα,
ν’ αποτυπώσω πάνω του
δυο μάτια ‘πο τοπάζι
μάτια που πρωτ’ αντίκρυσα
ένα πρωί, για δείλι,
π’ αλίμονο δεν ήτανε
μια Πασχαλιά τ’ Απρίλη

Να περιγράψω ‘λόγυρα
το τόξο το ουράνιο
μ’ αμέθυστου βαθύχρωμο
και δρόσου λιομπιρμπίλι
κι ας στέκουν τόσο ξέμακρα
του νιόμορφου τ’ Απρίλη.

Δάνεισ’ ανθέ το χρώμα σου,
κρίνε τον ύπερό σου
γι’ αλάθητο πινέλο μου,
θέλω να ζωγραφίσω
δυο μάτια δυο οράματα
δυο χαλαζένιες χάντρες
π’ ανθίσανε στ’ απόφωτο.
Δυο κάτασπρες γιρλάντες,
π’ αλίμονο σε άγονο
φυτρώσανε παρτέρι,
δεν ήτανε πια άνοιξη
μήτε και καλοκαίρι.

Να χρωματίσω πινελιές
με πεταλουδοσμάρι
με χράδια και μ’ ανθοπλουμιά
άνοιξης ανθοστόλι
με μπουμπουκομυτίσματα
απατηλού Φλεβάρη
μ’ απόχρωμο κι αλαργινό
δάκρυ στο φθινοπώρι.
Εκεί μεσ’ το κατάκεντρο
να βάψω ανθομέλι
και στάλες βασιλοπολτού.
Να δώσω τη ζωντάνια τους
με μελισσοφτερούγα
να με κοιτούν κατάματα
και να καταχλωμιάζω
να κλώθουνε το βλέμμα τους
και να γονατ’ οκλάζω.
Να βλέπουνε τη χρυσαυγή
και να σβαρνιέτ’ ο ήλιος
να στρέφουνε στον ουρανό
και να χορεύ’ ο Φοίβος.
Να πλέκεται στο φάσμα τους
διπλό αστροστεφάνι,
να μοιάζει ο ήλιος πλάι τους
τρέμουλο πυροφάνι.

Μάτια που για παρέβγα τους
δεν το μπορεί ν’ αντέξει
της φύσης της συνάκαιρης
των λουλουδιών η πλέξη.

Μάτια τοσ’ αργοπόρευτα.
Πως να γυρίσω πίσω.
Μ’ ας με γλυκοματώνουνε
ώσπου να σιγοσβήσω.
[B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-04-2008