Αγάπησέ με / To τέλος Δημιουργός: Μαρία Χ., Μαρία Χατζηγιάννη Καλημέρα σας... Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Αγάπησέ με...
Αγάπησέ με σαν το σώμα της βροχής
Μέσα στην άγρια του νου την καταιγίδα
Αγάπησέ με με τα μάτια της ψυχής
Όταν αστράφτει στη ζωή σου η ελπίδα...
Αγάπησέ με σαν γαλάζιος πυρετός
Στα αφρισμένα του έρωτά σου τα πελάγη
Αγάπησέ με σαν αγέρας δυνατός
Όταν σφυρίζει στο πηχτό σου το σκοτάδι...
Αγάπησέ με σαν αντάρα και βροντή
Σαν τις ανήμερες τις χίμαιρες του εντός μου
Αστείρευτη σα νά 'μουνα νεροποντή
Αγάπησέ με σα να ήσουν εαυτός μου...
...
Αγάπησέ με.. τι εγώ δεν μ' αγαπώ
Νόημα δώσε στην σκληρή την ύπαρξή μου
Γίνε μαχαίρι.. κι άφησέ με να κοπώ
Γίνε Χειμώνας.. να χαθείς στην Άνοιξή μου...
...
Αγάπησέ με σαν πατέρας.. σαν παιδί
Σαν εραστής.. σαν φίλος μου.. και σαν εχθρός μου
Αγάπησέ με όπως κανένας δηλαδή
Δεν θα μπορέσει να διαβάσει το εντός μου...
Αγάπησέ με.. σαν τυφλά να με μισείς
Σα να ποθούσες σαν τρελός να με σκοτώσεις
Αγάπησέ με.. μα ποτέ μην ορκιστείς
Ότι ποτε δεν θα δεχθείς να με προδώσεις...
...
Αγάπησέ με σαν αλήτης.. σαν τρελός
Και σαν ζητιάνος.. και σαν κροίσσος.. σαν φτωχός
Αγάπησέ με σαν ανάπηρος.. τυφλός
Σαν άδολος νά 'σουν μαζί και πονηρός...
...
Αγάπησέ με σαν ανάγκη σου σκληρή
Σαν το αντίθετο να ήμουν του εαυτού σου
Σαν αναπάντητο στη ζήση σου "γιατί"
Σαν την επίγνωση του άπειρου κενού σου...
Αγάπησέ με.. μοναχά αυτό μπορείς
Αφού γνωρίζεις πως ποτέ σου δεν θα μ' έχεις
Θά 'μαι το ρούχο το στενό που θα φορείς
Ασφυκτικά την παρουσία μου ν' αντέχεις...
Αγάπησέ με.. μα μην πεις το "Σ' αγαπώ"
Σε μία λέξη αν χωρέσω.. θά 'ναι ψέμα
Και την αλήθεια μου μονάχα σου χρωστώ
Προτού χαράξω της πορείας μου το τέρμα...
Αγάπησέ με σαν Ιούδας.. σαν Χριστός
Κι εγώ θ' αντέξω τις τρελές σου αντιφάσεις
Αγάπησέ με.. μα μην με ρωτήσεις "πώς;"
Αν βάλεις όρια.. το ξέρεις.. θα με χάσεις...
Αγάπησέ με όταν πίνεις.. όταν τρως
Τις βασικές σου σαν πληρώνεις τις ανάγκες
Αγάπησέ με στο σκοτάδι.. και στο φως
Κι αντικρυστά μου.. κι όταν μου γυρνάς τις πλάτες...
Αγάπησέ με σαν αγκάθι μυτερό
Σαν άσπρο κρίνο σε βελούδινο λιβάδι
Σαν τον αργόσυρτο.. σαν γρήγορο χορό
Σαν το παρθένο.. σαν της πουτανιάς το χάδι...
Αγάπησέ με σαν ακράτητος λυγμός
Και σαν απέραντη χαρά ερωτευμένη
Ένας απύθμενος σα νά 'μουνα γκρεμός
Σαν πεδιάδα με χρυσά στάχυα σπαρμένη...
Αγάπησέ με σαν γενναίος ποταμός
Σαν μια δειλή και λιγομίλητη λιμνούλα
Σαν καθαρός αγάπησέ με ουρανός
Και σαν το βούρκο.. που φυτρώνουν μόνο βούρλα...
Αγάπησέ με σαν τ' απέραντο κενό
Σαν τ' άπειρο αγάπησέ με.. σαν στιγμούλα
Σαν τη χαρά αγάπησέ με.. όταν πονώ
Σαν την ανάσα.. σε ασφυκτική ρωγμούλα...
Αγάπησέ με σαν καντάδα τρυφερή
Σαν άγρια άρια στην άβυσσο ταγμένη
Αγάπησέ με σαν κουβέντα ζοφερή
Σαν τα γλυκόλογα που λεν οι ερωτευμένοι...
Αγάπησέ με σαν την πέτρα την σκληρή
Σαν πρώτο χνούδι σε νιογέννητο πουλάκι
Αγάπησέ με κι άπληστη.. κι ολιγαρκή
Στεγνή σαν έρημο.. κι υγρή σαν το νεράκι...
Αγάπησέ με σαν το πάθος το τυφλό
Και σαν αγνή.. πλατωνική σου ερωμένη
Αγάπησέ με σαν τρελά να σε φιλώ
Σαν απ' το χάδι σου αιώνια στερημένη...
Αγάπησέ με σαν σταγόνα θλιβερή
Ωκεανός σα νά 'μουνα με δίχως τέλος
Αγάπησέ με σαν εικόνα αργυρή
Ιδανικό σα νά 'μουν στου καημού το βέλος...
Αγάπησέ με σαν το τέλος το νεκρό
Σαν αισιόδοξη.. λευκή αφετηρία
Σαν ενδιάμεσο στο διάβα σου σταθμό
Μέσα στην άχρονη της ζήσης σου πορεία...
12-4-2008
-------------------------------------------------------------
Το τέλος...
Τελείωσε για μένα η ζωή
Ανάσα δεν μ' απόμεινε στα στήθη
Στα χείλη μου πεθαίνει η φωνή
Ο έρωτας βυθίζεται στη λήθη...
Τελείωσαν οι μέρες της χαράς
Και δίνομαι σε ψεύτικα φεγγάρια
Το μαύρο το σκοτάδι που φοράς
Με πνίγει τ' αξημέρωτα τα βράδια...
Τελείωσαν τα λόγια τα γλυκά
Κρυφά σαν με νανούριζες τις νύχτες
Κι εκείνα τα φιλιά τα ηδονικά
Σαν μέσα στην αγκάλη σου με είχες...
Τελείωσαν οι ώρες οι θερμές
Κι αφήνομαι γυμνή στην παγωνιά σου
Ανοίγονται στα μάτια μου ρωγμές
Και κλαίω γοερά στην απονιά σου...
Τελείωσαν τα χάδια τα τρελά
Που έσπερνες στο σώμα μου με πάθος
Ερήμωσε η μικρή μας η φωλιά
Ολάκαιρη η ζωή μου.. ένα λάθος...
Τελείωσε το βρόχινο νερό
Και τίποτε τριγύρω δεν φυτρώνει
Και μπαίνω σ' ένα έδαφος νεκρό
Κι η άμοιρη καρδούλα μου πετρώνει...
Τελείωσε κι η θλίψη η απαλή
Ο πόνος σου θερίζει κάθε ελπίδα
Κι ο Χάροντας στυγνά με απειλεί
Γοργά σαν ακονίζει τη λεπίδα...
...
Τελείωσε σου λέω ! Ως εδώ !
Αγρίεψε τ' ανθρώπινο θεριό μου
Στα μάτια με κοιτάζει με φειδώ
Κι αργά κατασπαράζει τ' όνειρό μου...
...
" Σ' αγάπησα ! ".. φωνάζω δυνατά
Φυσώ το αναμμένο σου κεράκι
Τα βλέφαρα σφαλίζω τα κλειστά
Και μπαίνω στου θανάτου το δισάκι...
12-4-2008
Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-04-2008 |