Συνεχίζεται

Δημιουργός: kostas71, Μπαρμπαγιάννης Κωνσταντίνος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στάζει η βρύση αναμνήσεις και θυμό
Πάλι φυσάει στα σοκάκια ο Βαρδάρης
Είπα θα βγω, έτσι να πιω ένα ποτό
Για να γυρίσω μεθυσμένος και χαρμάνης...

Κι ήταν τα κάστρα που με τράβηξαν θαρρώ
Αυτό το φως, απ’ το αιμάτινο φεγγάρι
Κι άρχισα πάλι να μιλάω στο Θεό
Και να μου πλέκω το αγκάθινο στεφάνι...

Έχει απόψε ο αέρας μυρωδιές
Από φαντάσματα που λούζονται στο χώμα
Η μηχανή μου αγκαλιάζει τις στροφές
Καθώς το πνεύμα ξεκολλάει απ’ το σώμα...

Στο ίδιο πάντα το σκαμπώ φτάνω ξανά
Ανεβασμένος και σκυφτός χωρίς εικόνα
Ένας αόρατος που ζει χωρίς σκιά
Μέσα στ’ αδέσποτα λεπτά ενός αιώνα...

Κι από την άλλη, η ζωή μου με κοιτά
Σαν μια γυναίκα με τα μάτια της βαμμένα
Όλο το αίμα μου για πάρτη της ζητά
Να μου χαρίσει μιαν αλήθεια κι ένα ψέμα...

Κι όταν στα πόδια της γυμνός αναστηθώ
Κι απ’ τον ιδρώτα της ποτίσει η ψυχή μου
Τότε τα μάτια της καρφώνει στο σταυρό
Και μου χαρίζει δυο ευχές για την ταφή μου...

Όμως απόψε δεν μου έμεινε ψυχή
Κι απ’ τα χαμένα μου ποντάρω για να χάσω
Όλα τα θέλω μου γιορτάζουν στη σιωπή
Κι ίσως ποτέ όσα περνούν να μην προφτάσω...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-05-2008