Παράξενες μέρες

Δημιουργός: kostas71, Μπαρμπαγιάννης Κωνσταντίνος

Πέστε μου τη σας θυμίζουν αυτοί οι στίχοι....δεν είναι προιόν δημιουργιάς μου αυτό αλλά μια δουλεία που κάπως έντεχνα έφτιαξα για να αποδήξω στον φίλο μου τον Γιάννη πως το πεχνίδι των λέξεων δεν έχει τέλος.......

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μ' αρέσει το απόγευμα μαζί σου
Κι αυτός ο ουρανός ο γαλανός.
Μου φτάνει που μου δίνει τη ζωή σου
κι εγώ που σ' αγαπάω σαν τρελός…….

Παράξενες οι μέρες που μας βρήκαν
Το όνειρο σαν όνειρο το ζω
Μου φτάνει που οι ψυχές μας ενωθήκαν
κι εσύ που μου μιλάς στον ενικό…….

Μη σε νοιάζει μην φοβάσαι
και μην λες ευχαριστώ
μη σε νοιάζει μην λυπάσαι
και μην ψάχνεις για θεό.
Η ζωή μας μας προστάζει
Και το ζούμε λίγο λίγο
Πότε φρένο πότε γκάζι
Πάντα πλάι σου θα μείνω…….

Περάσαμε μαζί όλα τα λάθη
και φτάσαμε στα όρια ξανά
Του έρωτα τα άσβεστα τα πάθη
Στην πλάτη μας ολόλευκα φτερά ……

Με πείρες στο ταξίδι μεθυσμένο
Και βρήκαμε την άκρη της ζωής
Εγώ με το σακάκι μου ριχμένο
κι εσύ με τις ανάσες της ψυχής……..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-01-2005