Ελαμψες απουσα. . αναμνηση γλυκια

Δημιουργός: ΓιΟΥΛΗ_Τ, γιουλη τσαμαλ

Καλημερα. . . :) μιαν ελαφρια να 'χετε μερα γλυκια. . .

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κι ανοιξανε τα ματια...
Επειτα απο 'να βαρυ
κι αναβλημενο ξυπνημο ανοιξαν
ασυνειδα πεταριζαν συγνεφα
στο κλωθογυρισμα της μιας
της αλλης κορης..
Σ' ενος ψυχρου θαλπους ειχα σκαλωσει
του ληθαργου διχτυα
με μια βουληση που παραδερνε κι αγναντευε
παλιες μου θαμμενες πληγες
Εφεγγε πολυ στου αλγους τη σιγαλια
και τα πεπλα του που κραταγαν τη νυχτα μου
θροισαν κι επεσαν βαρια
και εγινα θαμωνας της
παραδομενος στο θαμα της
Τοτε ηταν που σχηματα ονειρατων
φυτρωναν κι απλωνονταν
πλασματα παλλομενα
σαμπως απο μελωδια σκοτεινη βγαλμενα
Κι εκλαιγα και φιλαγα οποιον προφταινα
κι ενα κατακοκκινο βρηκα ρουχο χαμω
αδικοχαμενου γελιου τσαλακωμενου
και το φορεσα' πως εμοιαζε δικο μου...
Ζωντανεψε ξαφνου δερμα μου εγινε..
Μια δεσμη βρηκα παρακει και την εκρυψα στο κορφο μου
μια δεσμη αλαφιασμενη απο γραμματα
βουρκωμενα για μενα ηταν γραμματα
που κιτρινιζαν σ' ανοιχτο συρταρι
Και εγινα κραυγη σε θολο νερο
κι οι μπουρμπουληθρες
νηστικατες γινονταν φωνες ανομοιες
παραταγμενες σε μια απροσαρμοστη ουρα
ευχυμες κι απλοχερες
Με απειθη εμοιαζε της μερας ουρα
π' ολο τη μαζευε κι ολο την εκρυβε
στ' αποκρημνα της μεσοφορια
κι ολο στενευε την' πιο μικρη την εκαμε
κι οσο πολεμαγε μελανιαζαν τα κουμαντα της
δεν αντεχα αλλο να βλεπω..
Λιγοθυμησα απα στα ετοιμορροπα σανιδια της
με τις χαραμαδες της να χασκουνε σα τα τριζονια
στο ξεπνοο πανω τριζανε κρατημα της
ολοφανερη που ηταν καταδικη μου
ως που σειστηκα ολακερη
και κραδαιναν τα βλεφαρα
με κουρελιασμενους μοιαζανε
του τραγωδου χρονου θεατες..
Κι ανοιξανε τα ματια!
Κι αναθεματισα!
Κι εσυ μπρος μου ελαμψες..
Μεσα σ' οσα ειδα προσωπα εσυ ελαμψες απουσα...
Ασημαντο πραμα τα ματια
σα δε βλεπουμε οτι βλεπουν
Ποσο ταχα χιονι στο πισω μερος!
Ποσες ταχα καταχωνιασμενες λιακαδες στις αποθηκες τους...
Διαπλατη βρηκα σημερα τη πορτα τους
και μου 'τεινε μια παγωμενη πεθυμια μου
κι η λαχταρα ανασκιρτησε
σα μιας χρυσαλλιδας ισκιος
Ποσον μου κλεβει ηλιο..
Ποσο να εκτιμαται ταχα μια ναυαγοσωστρα ανασαιμια...
Στη θυμηση της παει και γυρνα
παει και γυρνα ο χρονος...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-05-2008