Άνθρωπος

Δημιουργός: Ελένη Καιγή

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πέφτει μες στη θύελα και χάνεται για πάντα.
Σαν ηλεκτρισμός που σε πονάει μυρίζει.
Το σκοτάδι κουβαλά μες στη βρεγμένη τσάντα
και σαν το περήφανο παιδί γυρίζει.
Όρκοι και αστέρια σου 'χαν πει να τον προσέξεις
αν βρεθεί στην πόρτα σου χλωμός.

Μες στην αγκαλιά του φεγγοβόλησε το Σύμπαν
κι απ' τα βήματά του η ιστορία πίνει
Πόθος και καημός σε μια στροφή τον βρήκαν
κι από τότε μοναχούς δεν τους αφήνει.
Πέρασαν αιώνες. Συνεχώς αναρωτιέται
αν υπάρχει αλήθεια προορισμός.

Πίσω από τ' αδέσποτο σκυλί της Ατλαντίδας
τρέχει το μυαλό του σα μικρό κουτάβι.
Χάνεται στη σκιά της τελευταίας του ελπίδας
που πεθαίνει τρομαγμένη κάθε βράδι.
Ο ήλιος του πρωινού την αναζωπυρώνει.
Ίσως, να υπάρχει, προορισμός.

Χρόνια τον δαγκώνει αυτή η γη σα σμέρνα.
Όσο κι αν ματώνει, ζωντανός πονάει.
Χώνεται ξανά στη μητρική του στέρνα
μια μόνο στιγμή τον οδηρμό ξεχνάει.
Ζώα και φυτά τα έχει κυριεύσει
όμως δεν του βγήκε σε καλό.

-Μοίρα μου,
όλο πιο μακριά με σπρώχνεις,
πες μου πού.
Με προτρέπεις και με διώχνεις
για τ' αλλού.
Μοίρα μου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-05-2008