Απόσταση / Σε μιαν ιδέα

Δημιουργός: Μαρία Χ., Μαρία Χατζηγιάννη

Καλημέρα σας... - στο αεροδρόμιο της Βουδαπέστης το 1ο -

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Απόσταση...

Σαν η απόσταση θεριεύει και νικά
Μόνον οι άνθρωποι οι κοντινοί σου λείπουν
Είναι που ξέρεις πόσο είναι μακριά
Μα και πως μέσα στην καρδιά σου πια ανήκουν...

Έτσι κι εγώ περπάτησα στη μοναξιά
Ώρες ατέλειωτες.. το νου να κατευνάσω
Κι είχα στο πλάϊ μου εσένα συντροφιά
Κι ένα παιδί.. που τόσο θέλω να του μοιάσω...

...

Μα σαν γυρίσω.. πάλι μόνη μου θα μπω
Σε ένα σπίτι άδειο από αναμνήσεις
Είναι μαχαίρι η στέρησή σου.. θα κοπώ
Κι όμως δεν θά 'βρεις μια φωνή για να μιλήσεις...

Μα δεν φοβάμαι.. γιατί ξέρω πως κι εσύ
Τόσο ποθείς να κλειδωθείς στην αγκαλιά μου
Κι ίσως μια μέρα.. στης αγάπης το νησί
Να δώσεις σάρκα και οστά στα όνειρά μου...

Ως τότε γρήγορα οι ώρες ας περνούν
Να φύγουν πια οι ματωμένες αυταπάτες
Κι όλες οι πίκρες που οι μοίρες μας κερνούν
Να γίνουν στάχτη μες στου έρωτα τις στράτες...



18-5-2008
----------------------------------------------------------------------

Σε μιαν ιδέα...

Ήταν που λες κάποια μοιραία Κυριακή
Παραμονές της πιο πικρής μου ιστορίας
Ανάμεσα σ' έναν τζουρά και μια ρακή
Θύτες γενήκαμε μιας μαύρης τραγωδίας...

Μέσα στη σχόλη και τη μέθη των πολλών
Αναλωθήκαμε και μεις σε μιαν ιδέα
Με τις ανάσες τις φριχτές κάποιων δειλών
Στάχτες σκορπίσαμε σε όλα τα ωραία...

Θέλει αφύπνιση και θάρρος το "πολύ"
Κι εμείς αγάπη μου σταθήκαμε στο λίγο
Σε κάποια τύψη βυθιστήκαμε θολή
Κι ήρθες την ώρα που ξεκίνησα να φύγω...

Και να που τώρα η απόσταση γελά
Μας ειρωνεύεται στυγνά.. μας σημαδεύει
Και ποιός τολμάει για αγάπη να μιλά
Σαν η ψυχή άλλο κορμί.. καρδιά γυρεύει ;...


16-5-2008 (Αεροδρόμιο Κοπεγχάγης)
---------------------------------------------------------------

Κι ύστερα λες...

Κι ύστερα λες.. γιατί σου έχω τόση αγάπη
.. Γιατί με σένα δεν συγκρίνεται κανείς
Είμαστε δυο άσπρα νησάκια μες στο χάρτη
Και μας χωρίζει μία θάλασσα ζωής...

Κι ύστερα λες.. πως ανταμώσαμε τυχαία
Μα αναπόφευκτο κι αυτό ήταν θαρρώ
Μες στων σοφών μας τα συγγράματα τ' αρχαία
Βλέπω τους δυο μας σ' έναν μυστικό χορό...

Κι ύστερα λες.. πως δεν γιατρεύεται ο πόνος
Πως η ελπίδα πνίγηκε μες στη βροχή
Λες πως τελείωσε ο τρυφερός μας χρόνος
Και πως πετρώσαμε μαζί σε μιαν αρχή...

...

Κι ύστερα λες.. πως μ' αγαπάς.. μα δεν πιστεύεις
Πως θα γυρίσει για τους δυο μας ο καιρός
Θάρρος σου έλειψε.. ή πρόφαση γυρεύεις
Λες και κυλάει μοναχός του ο τροχός...


18-5-2008 (Αεροδρόμιο Βουδαπέστης)

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-05-2008