Ίσος κάπου

Δημιουργός: Michelangelo, Μιχάλης/Άγγελος

Στην Ευγενία που αγαπώ πολύ!!! Και στον Ορέστη που μου λείπει τόσο!!!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Θολώνει η νύχτα γιατί είσαι μακριά,
δεν βλέπω αστέρια σ' αυτήν συννεφιά.
Το μαύρο πέπλο της νύχτα νυφικό,
να πέσω θέλω για πάντα να χαθώ.

Ακούω τραγούδια που υμνούνε ξωτικά,
στεφάνια από λουλούδια με μαγικά κεριά.
Η νύχτα πέφτει ξανά στον ουρανό
να σου φωνάξω το πόσο σ' αγαπώ.

Μα μην δακρύζεις τώρα ποια, όλα τα όνειρα σου πέταξαν μακριά,
σαν καπνός για άλλους τόπους...
Άσε με να σου ψιθυρίσω στο αυτί έχεις το ποιο γλυκό φιλί,
από όλους τους ανθρώπους...

Μονό το κράνος σ' αυτήν την μηχανή,
ταξίδι πας μακριά από την λογική.
κρύβεις τα όνειρα που έκανες μικρός,
φοβάσαι το ξέρω μα εσύ δεν είσαι δημιουργός.

Που είσαι τώρα που ταξιδεύεις,
με δυο καλώδια τον θάνατο ιππέυεις,
Παράλληλους χρόνους που δεν κατάλαβες,
την φωτιά στην καρδιά σου που πάντα άναβες.

Μα μην δακρύζεις τώρα ποια, όλα τα όνειρα σου πέταξαν μακριά,
σαν καπνός για άλλους τόπους...
Άσε με να σου ψιθυρίσω στο αυτί έχεις το ποιο γλυκό φιλί,
από όλους τους ανθρώπους...

Μα ίσος κάποιος χωρίς φωνή, που έχει την ποιο αγνή ψυχή,
από όλους τους ανθρώπους.
Να είναι εκεί που σε ακούν, άγγελοι που σε αγαπούν,
και κατοικούν σε άλλους τόπους.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-05-2008