Μόνο για γυναίκες

Δημιουργός: utterly sweet, Μαρίτσα{αλά Διαμαντή}

Θα ήθελα τη γνώμη σας..αν πιστεύετε ότι έχω δίκιο ή αν διαφωνείτε..

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η Αγάπη πολλές φορές θα αναρωτηθήκατε τι ακριβώς είναι… Μέχρι που μπορείς να φτάσεις όταν αγαπάς κάποιον; Πόσα μπορείς να ανεχτείς; Και το σημαντικότερο..ποιον θα πρέπει να βάζεις πρώτο..ποιανού τις προτεραιότητες; Κι ύστερα από όλα αυτά τα ερωτήματα σκέφτεστε το που πάει αυτή η σχέση. Τα πιθανά λάθη που μπορεί να κάνετε.

Κι ας αρχίσουμε από αυτό που λένε οι περισσότεροι άνδρες.. Ότι τους πιέζουμε… Το θέμα είναι αν όντως ισχύει αυτό ή μήπως είναι μία πρόφαση επειδή είτε δεν είναι συναισθηματικά δεμένοι μαζί μας, είτε φοβούνται στο μέλλον να δεθούν με υποσχέσεις. Και όταν λέω μέλλον εννοώ έναν ή δύο μήνες και όχι χρόνια… Από την άλλη μπορεί και εμείς, κάποιες ζηλεύοντας λίγο παραπάνω, κάποιες ελέγχοντας και την παραμικρή κίνηση του άλλου, να τους κάνουμε να ασφυκτιούνε!

Και περνάω στο επόμενο θέμα που έχω ακούσει να λέγεται από πολλές γυναίκες επάνω στο χωρισμό. Εγώ που ξόδεψα τα καλύτερα χρόνια μου μαζί του..κι αυτός δεν εκτίμησε τίποτα.. Ο άλλος όμως-και εδώ είναι η διαφορά- για να εκτιμήσει αυτό που έχει-εννοώντας εμάς- θα πρέπει πάνω απ’ όλα εμείς οι ίδιες να εκτιμάμε τους εαυτούς μας και να μην βάζουμε από πάνω τους ΚΑΝΕΝΑΝ. Πρώτα απ’ όλα θα πρέπει να σεβόμαστε και να ικανοποιούμε τον εαυτό μας για να μην νιώσουμε μετά ότι χαραμίσαμε τη ζωή μας. Ο άνθρωπός μας θα πρέπει να είναι το μέσον προς την ευτυχία μας και όχι η ίδια η ευτυχία.
Και το σημαντικό εδώ είναι να μην έχουμε μόνο εκείνον. Να διατηρήσουμε τις κολλητές μας φιλίες, τους απλούς φίλους, τις παρέες μας πέρα και έξω από αυτόν. Ας μην ξεχνάμε πως η ζωή μας δεν πρέπει να περιστρέφεται μόνο γύρω από ένα άτομο..Πολλοί είναι αυτοί που λένε ‘εμένα ο δικός μου είναι ο φίλος μου, η παρέα μου…’ Και αυτό πολύ σπάνια πετυχαίνει! Συνήθως όμως όταν ένα άτομο είναι κοινωνικό δεν αφήνει την παρέα του.

Και μετά έρχεται η άλλη σκέψη! Μήπως δίνω υπερβολικά πολλά σ’ αυτήν την σχέση; Δίνω ό, τι μου δίνουν; Εγώ τί παίρνω; Με ικανοποιούν αυτά που παίρνω; Και εκεί πολλές από εμάς διαπιστώνουμε ελλείψεις μας. Πράγματα που θα ήθελε να έχουμε αλλά δεν μοιάζουν στο παραμικρό με εμάς.. πράγματα που δεν είναι στο χαρακτήρα μας. Πολλές από εμάς το δουλεύουμε για να τα αποκτήσουμε αλλά στην πορεία νιώθουμε ότι χάνουμε τον εαυτό μας. Για ποιανού το καλό θέλει η σχέση μας τότε;

Πολλές από εμάς βλέπουμε ότι μας αρέσει να πληγωνόμαστε. Αλλιώς δεν εξηγείται το ότι μένουμε μ’ έναν άντρα που συνεχώς δοκιμάζει την υπομονή μας. Φτιάχνουμε με το μυαλό μας δικαιολογίες για εκείνον, όπως για παράδειγμα ότι τουλάχιστον είναι ειλικρινής μαζί μας. Κι εκεί είναι που επέρχεται η κούραση στη σχέση. Εκεί είναι που νιώθουμε πως σε κάθε ραντεβού περνάμε κι από ένα διαγώνισμα..μα η διαφορά είναι πως γράψουμε δεν γράψουμε καλά αυτός ο συνεχόμενος ψυχολογικός πόλεμος μας διαλύει. Κι ενώ εκείνος νομίζει ότι το να παρουσιάζει τον εαυτό του κελεπούρι ή θύμα κρατάει τη φωτιά στη σχέση εκείνη έχει ήδη αρχίσει να κουράζει εμάς.

Ίσως θα ήταν καλύτερα να δείχναμε από την αρχή τον πραγματικό μας εαυτό..τις ευαισθησίες μας..μα φοβόμαστε μην εκτεθούμε, μην απορριφτούμε. Και όλα αυτά μη γνωρίζοντας πως μία πραγματική σχέση δεν έγκειται μόνο στα τυπικά, αλλά είναι μια συνεχής έκθεση του ενός στον άλλο. Και έτσι καταλήγουμε να κάνουμε ‘σχέσεις’ με γνώμονα το πάθος. Σχέσεις για να καλύπτουμε μόνο αυτόν τον τομέα.

Το πρόβλημα με αυτό είναι ότι οι περισσότερες γυναίκες είναι πολύ πιο συναισθηματικά όντα από τους άνδρες..Εντάξει υπάρχουν και εξαιρέσεις..αλλά αυτές είναι λίγες! Αυτό που θέλουμε λοιπόν είναι η επιβεβαίωση..ότι ο άλλος νιώθει ό, τι κι εμείς εκείνη τη στιγμή. Όχι φιλοσοφίες του τύπου ‘Αγάπη μου θα γεράσουμε μαζί’ , αλλά τί νιώθει τώρα..πώς νιώθει τώρα για εμάς..είμαστε για εκείνον κάτι ξεχωριστό ή μήπως άλλη μία περιπέτεια; Μια τρυφερή χειρονομία. Και εκείνοι λένε ότι δεν ξέρουμε τι θέλουμε. Ε, εντάξει μπορεί να θέλουμε πολλά.. αλλά μία γυναίκα που εκτιμάει τον εαυτό της έχει τις ίδιες απαιτήσεις –ίσως και περισσότερες από αυτόν που είναι δίπλα της.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-06-2008