Σαν όνειρο

Δημιουργός: Maximus, Nikos

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]Πίσω απο τις φλόγες θώρησα έναν μικρό θεό
Αυτόν που αρνήθηκε τη θέωση
Και ασπάστηκε στη προσευχή σου
Την αλήθεια που αναζητούσα στα χρόνια πια τα περασμένα
Πρίν κλείσει η χαραμάδα απο τη κόλαση και
Το σημάδι σου σαν φυλαχτό να κουβαλώ

Είχανε κρύψει κάποιοι σαμάνοι της σιωπής
Το φως που δάκρυζε στα μάτια σου
Τότε που είπες « έχω πνιγεί χίλιες φορές και χίλιες φορές ξανά τον ίδιο τον πνιγμό γυρεύω»
Στηκρυφή πλευρά του φεγγαριού σου έχει ματώσει η φωνή μου
Και κόκκινός φαντάζει της νύχτας ο βυθός
Όταν τα αστέρια που έχεις προδώσει ,
Πνίγονται κι αυτά αφήνοντας τη φωτιά τους
Ενθύμιο πικρό για ένα αντίο που δεν πρόλαβαν ποτέ να πουν.

Κρατάς τις πληγές σου να μην ματώνουν τούτη τη νύχτα
Που οι αμαρτωλοι ξεβράζονται στην ακτή
Και στο κορμί σου ηδονικά να ξεψυχήσουν γι άλλη μια φορά ζητούν ακόμη.
Στα αραχνούφαντα τα δάχτυλά σου πιάνομαι
Κι αιωρούμαι σε μιαν έκσταση σχεδόν οδυνηρή ,
Κάνοντας τη σκέψη μου να ψυχορραγεί
Και να μένει ανάμεσα στο όλα και το τίποτα...

Πυροβατούν τα στοιχειά πάνω στης ανάσας σου το θαυμαστό τον ίλιγγο,
Που πότε θεοί και πότε δαίμονες ερωτοτροπούσαν
Σαν κομήτες γύρω απο το φώς της ηδονής σου...
Ρυτίδιασε ο χρόνος... Κι εγώ μαζί του...

Πριν το ξημέρωμα θα έχεις χαθεί...
Θα έχεις γίνει ένα με την σκόνη που απλώνεται την αυγή ,
Και χάνεται σε κάποια μεριά της Δύσης...
Κι εγώ ;
Εγώ θα στροβιλίζομαι ψυχορραγώντας στους βυθούς της Μεσογείου
Κι ίσως σε κάποιο θεό προσευχηθώ λίγο ακόμα οξυγόνο να μου δώσει,
Στην άβυσσό σου την απουσία σου ξανά να νιώσω...
Και με χαμόγελο ν' αφεθώ ...Την τελευταία μου ανάσα πριν χαθώ να σου χαρίσω...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-06-2008