Ειρήνη

Δημιουργός: Adoletes, Βασίλης Ταρνανίδης

έγραψα στα πλαίσια προετοιμασίας εκδήλωσης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Βασίλη Χ. Ταρνανίδη.

ΕΙΡΗΝΗ.

Άραγε ποια ‘ναι η φύτρα σου,
πούθε στις άκρες στα ιχνόχωμα φυτρώνεις
και δεν τρανεύεις και ποτέ σου δε θεριεύεις!

Μέσa σε κόκαλα ξερά, πυριτωμένα,
που θα ‘βρεις άντρωση και βάθεμα και χρώμα
αν δε ριζώσεις ‘κει βαθιά μέσα στο χώμα;

Για δες τον πλάτανο με πείσμα πως βαθαίνει,
δες λίμνες και ποτάμια πως ρουφά και δε χορταίνει
μα πάλι έχει στερνά κι αργοπεθαίνει.

Κι εσύ με τόσες δα ριζούλες
που χάσκουνε στη δίψα και στη πείνα,
εσύ με τα κιτρινισμένα φύλλα
πώς να αντέξεις του Άρη την τραχίλα!

Εσύ που μ’ ένα φύσημα τ’ ανέμου
μέσα σε λύτρωσης κρυψώνες μοναχεύεις,
έτσι θαρρείς τον Άρη πως παλεύεις;

Σπεύσε αγνή αθοβόστρυχη παρθένα
παιδούλα, Ειρήνη, εσύ κι ακλούθησε τον ποιητή σου
να σ’ οδηγήσει νάβρεις την ανδρειότροφο πηγή σου.

Ν’ αντρειωθείς να γίνεις παμμεγάλη,
ακλόνητ’, άπαρτη κι αρματωμένη
αγέρωχη στου πόλεμου την παραζάλη.

Σπεύσε, μπολιάσου ‘κει στα κόκαλα του Πόντιου Ακρίτα
που ‘ναι ακρόγονοι στα θέμελα της ιστορίας,
κι έτσι κατάματα τον Άρη κοίτα.

Με μιας, θα δεις, θα σωριαστούνε τ’ άρματά του
και θα κυλήσει μπρος στα πόδια σου το στέμμα
απ’ το κεφάλι. Θα κοπούν τα γόνατά του.

Και τότε Θεία εσύ, τούτη τη νίκη στεφάνωσέ τη μ’ αγριολούλουδα κι μ’ ανεμώνες
κάντηνα πρόσφορο, τρισάγιο, στις λεγεώνες των νεκρών
που γνώρισαν του πόλεμου τη φρίκη.

Κάνε την κεφαλή του Άρη υποπόδιό σου
και σκόρπισε στην οικουμένη ‘μόνοια και γαλήνη
στεφάνια δόξας όλοι να σε πλέκουνε Ειρήνη.
[B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-07-2008