Φαέθων

Δημιουργός: χρήστος

Στη ΜαρίαΧ (τον λόγο της αφιέρωσης θα τον καταλάβει από το περιεχόμενο του ποιήματος)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δε μου αρκεί που ορκίζεσαι στης Στύγας τα νερά
τ' ασίγαστα, της όμορφης κόρης του Ωκεανού,
πότε στα γόνατά σου εσύ τα ροδοπορφυρά
με χόρεψες, και μ' έπαιξες στην άκρη του ουρανού;

Πατέρας δε λογίζεσαι μονάχα επειδή
σε μία τρέλα νεανική έσμιξες την Κλυμένη
τα χρώματα την θάμπωσαν εαρινής σου αυγής
κι έπεσε στο κρεβάτι σου ωραία κοιμωμένη

γι' αυτό το άρμα δώσε μου, το τέχνεργο του Ηφαίστου
να τ' οδηγήσω στην οδό του ουράνιου βασιλείου
και θα υπακούσω δουλικά στις πατρικές βουλές σου
και θα καυχιέμαι : είμαι γιός του ουρανοδρόμου Ηλίου

Ξάφνου πήρε να φλέγεται η αυγή πυρακτωμένη
κι η επιφάνεια της γης και του πελάγου η άκρη
κι ο Ήλιος που εγνώριζε τη λέξη "ειμαρμένη"
άκουσε: «ο γιος σου κάηκε». Βροχή ρίχνει το δάκρυ

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-01-2005