Λυπάμαι, αχ πόσο λυπάμαι

Δημιουργός: Άγγελος με δάκρυα, mp_christina

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center][B][I]Λυπάμαι, αχ πόσο λυπάμαι

Πόσο τυφλή ήμουν…
Πόσο τυφλή μπορούσα να υπάρξω…
Σε αντίθεση φυσικά με εσένα…
Πόσο έξυπνη είσαι…
Πόσο σκληρή μπορείς να γίνεις…
Ωραία η μάσκα που φοράς…
Σου πάει πολύ…
Κρίμα όμως που δεν μπορεί να καλύψει τις ατέλειες σου…
Δεν μπορεί να κρύψει την αδιαφορία σου, την κακία σου…
Ωραίο το νόμισμα των δύο όψεων…
Από τη μία γράμματα, από την άλλη κορώνα…
Κρίμα όμως που και οι δύο πλευρές του είναι σκάρτες…
Είναι φτηνές, τιποτένιες…
Από τη μία η καλοσύνη, από την άλλη η κακία…
Ακόμη και αυτή η καλοσύνη, σκάρτη είναι…
Λυπάμαι που άφησα τον εαυτό μου να σε πιστέψει, να σ’ αγαπήσει, να σε νοιώσει ακόμη και «μάνα» του…
Λυπάμαι, αχ πόσο λυπάμαι…
Πότε δεν είναι αργά όμως…
Ο καθένας έχει δικαίωμα στη ζωή…
Στην επουράνια ζωή…
Λυπάμαι που δε θα μπορέσεις να τη δεις…
Δε θα μπορέσεις να τη γευτείς…
Όλοι είμαστε αμαρτωλοί…
Εσύ όμως δίνεις ρέστα..!


07/08/08

Υ.Γ: Λυπάμαι που σε πίστεψα… Λυπάμαι που άφησα τον εαυτό μου να σε αγαπήσει… Λυπάμαι που η καρδιά σου είναι τόσο κενή… Λυπάμαι που η ψυχή σου είναι τόσο μαύρη..! Λυπάμαι, απλά λυπάμαι..! Καλή αντάμωση την ημέρα της κρίσεως λοιπόν..!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-08-2008