Ηξερα πως ητανε συγγνωμη (η αφεση)

Δημιουργός: anthier, Aνθή

Οτι δεν εδωσες,δως'το σε μενανε.Κι οτι δεν εδωσα,το 'χω για σενανε.Νυκτες ατελειωτες,εγω περιμενα.Κοιτα να μην βρεθεις,στα "Κακως Κειμενα".

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τι δωρο που μου εκανες κι εσυ...
Για κοιτα κι' ολας μερα που την βρηκες.
Μακρυα σου παντα εμοιαζα μιση,
και εχανα μαζι σου ευκολες νικες.

Το δωρο σου ηταν μια επιστροφη...
Μια εκπληξη διαστασεων μεγαλων.
Πως εσπρωξες τις γνωμες σε στροφη... (;)
Θα ξυπνησε η συνειδηση σου μαλλον.

Δεν ηθελα και 'γω -βλεπεις- πολυ,
πιεσεις δεν χρειαστηκε να ασκησεις.
Κι ας ελεγα πως θα σταζα χολη,
αν τυχει καποια μερα και γυρισεις.

Μα βλεποντας τα ματια σου υγρα,
ακουγοντας τον ηχο σου να τρεμει,
ξυπνησανε αισθηματα νεκρα,
και χορεψαν μπροστα σου σαν χαρεμι.

Δεν εγινα Σαλωμη να ζητω,
την 'Καρα' μιας εκδικησης σε πιατο.
Σαν ενοχο, να σε καταζητω,
να σε σπρωχνα απ' εκει που ησουν πιο κατω...

Μα ζητησες συγγνωμες πολλαπλες,
και μοιραζαν τα ματια σου αληθειες.
Ξεστομισες δυο λεξεις τοσο απλες,
που θ' αλλαζα αναγκαιες μου συνηθειες.

Με το που ειπες οτι θελεις να με δεις,
το μεσα μου σε ειχε συγχωρησει.
Πριν να ακουσω καν τι ειχες να μου πεις,
την αφεση στην ειχα εκχωρησει.

Ο τροπος ηταν να δικαιωθω,
και μ' ειχε τοσο αυτο ανακουφισει.
Δεν το 'κανε η καρδυα να σ' αρνηθω,
αποδειξη πως σ'ειχα αγαπησει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-08-2008