Τελευταία αναπνοή

Δημιουργός: poetryf

-Αχερουσία-

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αστράφτει ο κόσμος του και ρίχνει το φεγγάρι
Τ’αστραποβόλημα της πιο κενής στιγμής,
Σφίγγει στα χέριά του δειλά το μαξιλάρι
είναι η στιγμή...που κάπου θέλεις να πιαστείς!

Σαν φιλμ που τρέχει με σκηνές ματοβαμμένες
Κλειστά τα μάτια μα ανοικτή πια η Ψυχή...
Ποια να ανασύρει από της μνήμης τους υμένες
Ποια θα τον σώσει για τη νέα του αρχή;

Κι εκεί κανείς, ούτε ένα χέρι πια βοήθειας
Μόνος του πίνει απ’του Αχέροντα νερό,
Νιώθει να πνίγεται σε μια κραυγή αλήθειας
Μα αυτό το «θέλω» του δεν γίνεται «μπορώ»!

«Θέλω, πώς θέλω να αγαπήσω και να νιώσω
Ό,τι στον κόσμο απεχθάνομαι πολύ!
Και ό,τι λάτρεψα πασχίζω να προδώσω
Γιατί μου δόθηκε του Ιούδα το φιλί!»

Ανημποριάς θε’να ψελλίζει τώρα λόγια
Σε μια σκιά που θα του κλέβει τη ζωή...
Περιπλανώμενος στου Άδη τα κατώγια
Ζητώντας μόνο μια ακόμα αναπνοή...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-08-2008