Ανάβαση

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Αλληγορικό ,Αφιερωμενο

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ανέβα τώρα εαυτέ μου,ανέβα μ’ακέρια την ορμή
Δεν κατεβαίνει ξέρε στον άνθρωπο η κορφή
Μη ξενυχτάς στα λείψανα,κρυφά μη λιτανεύεις
Στον έρωτα που μυστικά σ’εκάρφωσε κρυφά πρέπει ν’ανέβεις

Απ’τα βουβά τα πένθη και τα νεκροκέρια οπου αγιάζει ο πόνος
Ψηλότερα ,ανάμεσα απ’τ’αστέρια φαντάζει νάναι ο θρόνος
Μύριοι ζητούν να σε δεχτούν,κόσμοι που στέκουν στην κορφή
Ανέβα λοιπόν,την ώρα τούτη που η ψυχή σου,θαύμα ασύγκριτο θωρεί

Μάθε να μένεις μόνος μες στο σκοτάδι το βαθύ
Ωσώτου ο καυμός σου σάμπως γυμνό σπαθί
Το δρόμο να σ’ανοίξει που θ’ακλουθά ο νούς
Και μονομιά θα σκίσει τους μαύρους σου ουρανούς

Γραμμή στον Ήλιο.......άνοιξε τα λευκά πανιά
Ο ίσκιος σου σ’αφήκε κιόλας..... γραμμή στον Ήλιο σου ψηλά
Μια νοσταλγία που πάντα ήταν βαθιά σου
Στο ένα μέσα και στο πάν ,λύνεται τώρα η καρδιά σου

Με καθάρια βούληση κι άσειστο κορμί ,δες τον τραχύ σου αγώνα
Που ανεβαίνει ως τον απάρθενο λαιμό απ’το σφιχτό σου γόνα
Ο έρωτας είναι που χαράζει καρπισμένος
Σα ροδισμένη ανατολή,σ’όλη τη γλύκα αλαφρωμένος

Ανέβα πριν όλο το σκοτάδι σου ρουφήξει την καρδιά
Πριν πάς στον Άδη μ’άσβεστη ματιά
Ανέβα γιατί προτού διαβείς το δρόμο της γής πασπατευτά
Θε να ιδείς τη Μέρα,στα μάτια σου μπροστά ..........

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-08-2008