Το άσβεστο αστέρι

Δημιουργός: bj-counter, Γιάννης

Παρά τα χρόνια και το λιγοστό διάστημα της γνωριμίας μας δε θα σε ξεχάσω ποτέ !

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center][B]ΤΟ ΑΣΒΕΣΤΟ "ΑΣΤΕΡΙ"[/B]



Ένιωθες δέντρο αειθαλές όλο ζωντάνια κι ομορφιά
μα η ζωή τα φύλλα σου ’ριξε κι ήτανε... «τρυφερά»
Αντίκρισες κατάμουτρα την πόρτα να σου κλείνει
κι αισθάνθηκες απότομα το φως της να σου σβήνει!
Δεν πρόλαβες «αδέρφι μου» αντίο να μας πεις
δεν άκουσες το κλάμα μας που φώναζε να ’ρθεις!
Σκληρή και άδικη ήταν για σένανε η μοίρα
κι απ’ τη ζωή σου δεν απέκτησες λιγάκι πείρα.
Δεν πρόλαβα άσπρη τρίχα ν’ αντικρίσω στα μαλλιά σου
κι απότομα σταμάτησαν οι χτύποι της καρδιά σου.
Κουράγιο θέλησα να πω στους άμοιρους γονείς σου
μ’ αργά ήταν όταν έμαθα πως τέλειωσ’ η ζωή σου!
Θέλω να ξέρεις πάντοτε θα σ’ έχω στο μυαλό μου
και τη μορφή σου οδηγό σε κάθε πηγεμό μου
Ζήσε με σθένος και ορμή εκεί στον ουρανό
κι αν το μεδούλι της ζωής σού ήπιαν το στερνό
μην τους αφήσεις μια στιγμή απ’ την αιωνιότητά σου
κι ό,τι θελήσεις μια σου λέξη πες και θα το δεις μπροστά σου!



[I][align=right]Στη μνήμη του συμφοιτητή μου
Αντώνη Λιάντση[/align][/I][/align]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-08-2008