Κι αν μου χαρίζαν

Δημιουργός: Ουτοπία, Πόλυ

Κάποτε. Με την καρδιά ερωτευμένη και συνάμα πληγωμένη. Μπερδεμένα συναισθήματα. Ο έρωτας έφυγε, η ανάμνηση έμεινε.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κι αν μου χαρίζαν τον επίγειο παράδεισο
κι αν αντιστρέφονταν οι όροι του -μετά-,
πάλι θα διάλεγα να περπατώ στην άβυσσο
που οδηγεί μες στη δική σου την καρδιά.

Μέσα στης θλίψης την αμέριστη εμπάθεια
σπαρμένη η γη με της ανάμνησης τα κρίνα,
πλάι στα σύνορα του πρέπει η ηττοπάθεια
πίσω με πάει πριν το θάρρος πει ξεκίνα.

Άσπονδοι φίλοι η μοναξιά κι οι ενοχές μου
κλέβουν του χρόνου το ατσάλινο σπαθί
κόβουν κομμάτια τις ανύπαρκτες χαρές μου
οι άδειες νύχτες αφυπνίζουν την οργή.

Δάκρυα δε ρέουν στέρεψε το ποταμάκι
κανένας δρόμος δε χωρά το στεναγμό μου
μισανθισμένο της ψυχής μου γιασεμάκι
η θύμησή σου θα 'ν' ζωή στο θάνατό μου...


02.12.06

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-08-2008