Ως προσευχή στη Μονάδα

Δημιουργός: ΦΙΛΩΝ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αναζητώ το μυστικό μονοπάτι της ψυχής
Εκεί που ο λόγος με τα έργα θα σμίξει
Αποστρέφω το βλέμμα από κάτω
Όπου χάσκει γκρεμός και έλκει το Εγώ
Στην επτάπορη βαθμίδα
Στην ειμαρμένη των επτά πλανητών
Να μην σωρεύσω κάρμα αρνητικό
Να μην καθυστερήσω
Είναι η ατραπός ο δρόμος προς το φως
Προς τη σπηλιά του Πλάτωνα
Στα λαγούμια της γης που η αρετή κατοικεί
Τον ίδιο τον θεό να περικλείσω
Τον ωοειδή χειτώνα μου να διατηρήσω καθαρό
Και της ύλης μου το σκύβαλο υγιές
Να μην δειλιάσω και θελήσω να τ’ αποχωριστώ
Προτού η φύση με καλέσει
Οι τιμωρίες είναι δοκιμασίες και για αγαθούς
Πλησιάζω το πυρ, το θείο φως να λάβω
Με θέρμη αλλά και με Σιγή
Με τα Ονόματα αναλλοίωτα
Μέσα στην δύναμη των ήχων και των δονήσεων τη βουή
Έστω και εάν υπό του Άρεως βληθώ
Ο δρόμος πιο σύντομος θα καταστεί
Μέσα από των ενσαρκώσεων τη διαδοχή
Τη συλλογή χιτώνων που απεβλήθησαν
Ολόκαρδα δοσμένος
Στον θείο έρωτα προς τον Πατέρα
Που επτά τα στερεώματα εφύσηξε

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-09-2008