Περιπου Δημιουργός: anthier, Aνθή Τα σφαλματα ειναι ανθρωπινα,αλλα η αισθηση τους Θεικη! Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Περιπου ησουνα εδω - περιπου αποχωρουσες.
Περιπου εδειξες ερωτα - και μισος στη συνεχεια.
Μα οταν πανω μου εγερνες - στα μεσα μου εισχωρουσες,
σε ενιωθα να αφηνεσαι, με πιστη κι ενδελεχεια.
..........................................................................................................................
Αγκυλωμενος στα αγονα, σημεια που σε κωλυουν,
βαθμοθετεις τα απειρα, του νου σου τα δαιμονια.
Οσο κι αν σ' υπηρετησα, με θρασος μ' απολυουν,
βαλτωνοντας καχυποπτα, τα οσα επραττα στα χρονια.
............................................................................................................................
Εγκυμονουσα ελεγες, παθη που σε κολαζουν,
και φερεσαι ανεξελεγκτα, σαν να ισως σε μαγευω.
Τα αταραχα - απραγματευτα, στοιχεια σου αλλαζουν,
οταν σε διωχνω αναισθητα, μα επειτα σε γυρευω.
................................................................................................................................
Εγκρατεια αδικαιολογητη, αφου ετσι ειναι οι σχεσεις,
σε καθε εναρξη θελεις καιρο, για εγκλιματισμο.
Κακες μνημες της πειρας σου, ψαχνεις να αποσβεσεις,
μα δε θετεις προληπτικα, μοιρες σ' αποκλεισμο.
...............................................................................................................................
Δεν λεω -ηρθανε στιγμες- που σ' ειχα ηγεμονευσει,
και σε νιωσα να καιγεσαι, στου παθους τα πυρα μας.
Το εκανες εκουσια - δεν ειχα μεθοδευσει,
κι εσυ πως ηρθε, ενιωσες, στον ερωτα η σειρα μας.
...............................................................................................................................
Σαν 'Ημαρτων' μαγνητισα, εκεινες τις στιγμες σου,
σαν θαυμαστα ακουμπηματα, να σε διατηρησω.
Που αδολα απαρνηθηκες, φοβιες και πυγμες σου,
και με σκυψες ικετικα κι εμενα να μυρισω.
................................................................................................................................
Παρηγαν τα περιπου σου, την ηττα μας ραγδαια
αφου εκμαιευσαν μαεστρικα, κινδυνους που αποβραζω.
Και στο περιπου, με εντυσες, με σαβανα απεχθαια,
κι ας δειγματα ζωης -πνοες- ακομα σου μοιραζω.
....................................................................................................................................
Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-09-2008 | |