Το Πεφταστέρι

Δημιουργός: Avalon, william Smith

Το πεφταστέρι της μνήμης..Οι λέξεις μιας δίνης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B][I]Βλέπω τη μάνα μου στην άκρη τ’ ουρανού να λιγοστεύει[/I][/B]

[I]Βλέπω τον χρόνο, να υστερογραφεί όσα ονειρεύτηκα
Μέσα στο πλήθος, οι στιγμές περιμένουν ακόμη στη διάβαση
για να περάσουν απέναντι .[/I]

[B][I]Ένα φανάρι κόκκινο χωρίζει το τώρα από το μετά
Μια τετράποδη ψυχή ακολουθεί τα βήματά σου…
Αν κάνεις λάθος , θα χαθεί κι αυτή
Αν περπατήσεις γρήγορα και προσεκτικά, θα προσπεράσει άλλη μια μέρα…[/I][/B]

Βλέπω φίλους…

να έχουν συμπυκνώσει τα θέλω τους σε μια αγωνία
Εξόφλησης τραπεζικού γραμματίου
Μια πιστωτική κάρτα να είναι η ζωή τους, με υψηλό επιτόκιο
Βλέπω στα μάτια τους την επόμενη μέρα ..

[U][B][I]Μια συνηθισμένη μέρα….[/I][/B][/U]

[I]Δυο παιδία σε ένα σαλόνι,
να ταξιδεύουν στο κουπέ ενός τρένου μιας ανέμελης εποχής [/I]

[I]Μια ανοιχτή τηλεόραση
κι ένας ποδοσφαιρικός αγώνας σε δορυφορική σύνδεση στο αύριο..[/I]

[B]Κι η μάνα μου εκεί…[/B]

στην άκρη του ουρανού να κεντά τον επόμενο πίνακα
Για να προικίσει τα παιδιά.
Παραδοσιακά όπως είχε μάθει από τη δική της μάνα ….

[U]Όλα σταματημένα σ’ αυτό το καρέ , σ ‘αυτό το όνειρο…[/U]

[I]Ο Πατέρας λείπει…
σε ταξίδι για δουλειές
όμως ..θα επιστρέψει για λίγο
για να ζωντανέψει απόψε το σπίτι και να γεμίσει συναισθήματα …[/I]

Ένα κουρδιστό παιχνίδι η σκέψη, παλαιάς τεχνολογίας
που ξεκλείδώνει την παιδική ψυχή σου
και την γεμίζει πάνω στο λευκό, διάσπαρτα χρώματα ..

[U][B][I]Είναι διάφανη ετούτη η στιγμή ή είναι γυάλινη η δική μου ενδοχώρα ?[/I][/B][/U]

[B][I]Φοβάμαι μη σπάσω μάνα , ακούς ? πες μου ότι μ’ ακούς !![/I][/B]

[I]Πάντα ήσουν εδώ όταν σε χρειαζόμουνα …[/I]

[U][I]Χαίρομαι πολύ που γνωριστήκαμε σε αυτόν τον ανώφελο κόσμο ….[/I][/U]

[I]Βλέπω.. ή απλώς κοιτάζω William ?[/I]

[I]Νιώθω.. ή απλώς υποτιτλίζω αυτή την παράλληλη πραγματικότητα ?[/I]

[I]Συνεχίζω.. ή απλώς σταματώ ? και όλα κινούνται γύρω μου και με περικυκλώνουν [/I]

Είδα για λίγο το τέλος του δρόμου
Έμεινα για λίγο στην αρχή …

Τώρα με οδηγεί απέναντι εκείνη η βουή από τα λόγια της..

[U][B][I]« Να προσέχεις παιδί μου »
«Στην απέναντι λεωφόρο έχει πολλούς ασυνείδητους»
«Το ξέρω μάνα ..Θα προσέχω…»[/I][/B][/U]

Και κάπως έτσι τελείωσε ο ουρανός από τα μάτια μου …
Κι εκείνη έγινε πεφταστέρι και χάθηκε στη θάλασσα…

[U][B][I]Καλό ταξίδι , μάνα .Θα προσέχω στο υπόσχομαι ….[/I][/B][/U]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-09-2008