Σε αυλόγυρο του ονείρου

Δημιουργός: ivikos

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στης νύχτας τ’ απροσδόκητα ρόδιζε το φεγγάρι
και φώτιζε περίτρανα του νου σου τ’ αχανή,
πλούτιζε με φιλέματα κι ανάσες το παγκάρι
σαν τα τσιγάρα που είχανε καύτρα την ηδονή

Το ρήγμα της απόγνωσης ξερνούσε τις κραυγές σου
σαν έφτανες στο τέλειωμα, στου έρωτα τη γιορτή,
μαράζωμα η δύση σου, φωτιά το λυκαυγές σου,
μια πένα που για επίλογο δεν εύρισκε χαρτί.

Κι έψαχνες την διόρθωση στων ουρανών τα βάθη,
όμως σε παζαρέματα δεν πέφτεις ενοχών
τι να του πεις του έρωτα που πιάστη κι απελάθη
και πώς να δεις ζωγραφιστό το κάρμα των ψυχών

Αναστενάρισσα η καρδιά λαμπίρισε ένα χνώτο
πριν μόνη της φυλακιστεί σε λησμονιάς φωλιά,
το Αντίο σου βαρύγδουπο μ’ έναν αρχαίο κρότο
και το φιλί σου το ένοχο του Ιούδα η θηλιά.

Τα θυμιατά σου λίκνιζες, κι έκαιγες για λιβάνι
κραυγές απ’ το Πεντάλοφο, φιλιά απ’ την Κορυτσά,
τη γύμνια σου αντίκριζα σε ουράνιο ντιβάνι
να ‘χεις δυό ήλιους εραστές , και την βροχή τσατσά

Ξανά σαν Κίρκη έψαχνες στα κράσπεδα του Ομήρου
σαν φάνηκε το σύνορο σε αρχαία χαρακιά,
πάλι σε ξαναντάμωσα σε αυλόγυρο του ονείρου
που ‘καιγες σαν τον Νέρωνα της νύχτας τα προικιά

18.09.08

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-09-2008