Ετος 2008

Δημιουργός: dodoka, ΝΤΟΡΑ Μ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΕΤΟΣ 2008

Τα μολυβένια σύννεφά σου ουρανέ
Καν’ τα βροχή και ρίξ’ τα στην ψυχή μου
Κι ανταριασμένη θάλασσα εσύ
Ξεχείλισε και πνίξε την οργή μου

Μέσα στα μύχια της καρδιάς την κουβαλώ
Γι αυτά που βλέπω και ακούω ολόγυρά μου
Και σ΄έναν κόσμο άδικο παράλογο τρελλό
Πρέπει εγώ να μεγαλώσω τα παιδιά μου

Βλέπω πως χάνονται οι αξίες κάθε μέρα
Στο περιθώριο περνάει η ηθική
Ο σεβασμός να λείπει στον πατέρα
Μια εικόνα που ισως να είναι γενική

Γυναίκες ξέχασαν το ρόλο της μητέρας
Παιδιά γυρίζουν σ’ ένα σπίτι αδειανό
Κι αντί για στοργικό φιλί και χάδι
Μες την ψυχή τους το απέραντο κενό

Βλέπω θεός να έχει γίνει πια το χρήμα
Μπήκε ο τζόγος στη ζωή μας για καλά
Βλέπω ανθρώπους να πατούν επί πτωμάτων
Φτάνει εκείνοι να ανέβουνε ψηλά

Γέρους ανήμπορους να ζουν στο περιθώριο
Η κοινωνία να τους έχει αρνηθεί
Και ένα κράτος να παλεύει απεγνωσμένα
Την ήτα να μην θέλει να δεχθει

Βλέπω το ψέμα ν’ ανεβαίνει μ’ ευκολία
Σ’ όλων τα χείλη να ‘ναι πια τρόπος ζωής
Και τα πλοκάμια της ν’ απλώνει η αδικία
Να σε τυλίξει και συ πώς να αμυνθείς?

Τώρα εσύ γενιά καινούργια σπείρε ελπίδες
Χάραξε δρόμο για ένα μέλλον φωτεινό
Όρθωσε ανάστημα άπλωσε χέρι πάρε σκυτάλη
Στο κατρακύλισμα πες ένα ΟΧΙ βάλε φραγμό.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-09-2008