Deca…

Δημιουργός: foteinos

στη ρωγμή του χρόνου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Deca…


Στέγνωσε η κούπα από καφέ
Τέλειωσαν τα τσιγάρα
Έβγαλε η μέρα τα φτερά και πέταξε για αλλού
Μα εγώ θαρρώ πως δεν μπορώ
Να την ακολουθήσω
Κι άρρωστος λιβανίζομαι στη νύχτα του χαμού

Επάνω στο κρεβάτι μου
Τα ρούχα πεταμένα
Κι ένα θολό περίγραμμα απ’ το άδειο μου κορμί
Και ο καθρέφτης μου γελά
Την όψη μου σαν βλέπει
Καθώς αυτή πασχίζει να δείχνει ζωντανή

Είναι αλήθεια, είναι ψέμα
Πως μπορούν να ξανανθίσουν τα κλαριά
Κι όπως του Μάρτη η κακία μαζεμένη
Καίει την ανθισμένη αμυγδαλιά
Τα θα μου καίγονται ξερά λαμπαδιασμένα
Απ’ της αυγής την πυρωμένη αγκαλιά

Ένα πουκάμισο φορώ
Και στρώνω τα μαλλιά μου
Βγαίνω θαρρείς και πέθανα στης πόλης τα στενά
Κι ακολουθώ με βήμα αργό
Την μωβ περιφορά μου
Μ’ ορθάνοιχτα τα μάτια μου και χέρια σταυρωτά

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-09-2008