Βρέχει και κλαίει ο ουρανός

Δημιουργός: Helene52, Eleni

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B]Μαύρο έπεσε το βράδυ
στης ψυχή μου το σκοτάδι
Κι η καρδιά που ξεψυχάει
Ρολόϊ ξεκούρδιστο χτυπάει
Τα μάτια μου σαν κλείνω
στην ερημιά μου σβήνω
με λογική κουρελιασμένη
στον καημό της ξεχασμένη
Το τέλος ήτανε γραμμένο
και γω χαρτί τσαλακωμένο

[I]Και Πονάω, κρυώνω, ματώνω
σαν κερί στο πόνο μου λιώνω
Και γυρίζω ,βαδίζω, , τρεκλίζω
τον εαυτό μου πάλι βασανίζω
Και ψελλίζω, ακούω, κοιτάω
με σένα φάντασμα μιλάω
Και φωνάζω, ουρλιάζω, δακρύζω
τη θλίψη μόνο αντικρίζω
Και πονάω, χτυπάω, ξεσπάω
γιατί ακόμα σ’ αγαπάω[/I]

Βρέχει ο ουρανός και κλαίει
και πληγή βαθιά με καίει
Η απονιά σου μ αγκυλώνει
την ψυχή μου την ματώνει
Διαβάτης στης ζωής το δρόμο
ζω στου παράλογου το πόνο
ν’ αποζητώ μόνο εσένα
που μακριά είσαι από μένα
μ΄ ένα αντίο πικραμένο
και με απονιά δοσμένο

[I]Και Πονάω, κρυώνω, ματώνω
σαν κερί στο πόνο μου λιώνω
Και γυρίζω ,βαδίζω, , τρεκλίζω
τον εαυτό μου πάλι βασανίζω
Και ψελλίζω, ακούω, κοιτάω
με σένα φάντασμα μιλάω
Και φωνάζω, ουρλιάζω, δακρύζω
τη θλίψη μόνο αντικρίζω
Και πονάω, χτυπάω, ξεσπάω
γιατί ακόμα σ’ αγαπάω[/B][/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-09-2008