Θριλερ...5

Δημιουργός: ALYZIOS, Βασίλειος .Π. Πολύζος

Ο ΦΟΒΟΣ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ.......

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μα.....κάπου τα ξέρω αυτά τα μάτια....κάτι μου θυμίζουν....μα αλλάζει μορφές!!!!!
και είδα όσα πρόσωπα είχα φοβηθεί μέχρι τώρα στην ζωή μου....απο μικρό παιδί..
Τον θείο μου που ήταν άγριος οταν κάναμε καμιά αταξία με τα ξαδέλφια μου , τους δασκάλους μου στο σχολείο οταν δεν ήξερα ορθογραφία... ,
αργοτερα τους καθηγητές μου, τον λοχαγό μου στον στρατό που μ'είχε βάλει στο μάτι...
την κρίση του διευθυντή μου.....
Για μια στιγμή τα έχασα, νόμιζα οτι θα λιποθυμήσω...τότε αυτός εκμεταλλέυτηκε αυτή την αδυναμία μου, και μ'επιασε με τα δυό του χέρια απο το λαιμό...άρχιζε να με σφίγγει με οση δύναμη,
είχε..για να με πνίξει......δεν μπορούσα να πάρω ανάσα....προσπαθούσα να φωνάξω βοήθεια,
είχε τρομερή δύναμη, η γλώσσα μου είχε βγεί έξω....ήμουν έτοιμος να καταρέυσω.....και
τότε...
Πετάχτηκα πάνω απο το κρεβάτι μου κατατρομαγμένος και ιδρωμένος ......κοίταξα γύρω μου...δεν υπήρχε καμιά αρχαία,
αγορά, ούτε κανένας τύπος με καπέλο,μάυρα γυαλιά και σκούρο κουστούμι, ήμουν στο δωματιό μου ,στο σπίτι μου,.....
Όνειρο ήταν ,ενα κακό όνειρο.....είχα δεί έναν εφιάλτη....εναν τρομερό εφιάλτη....
Πήγα γρήγορα στο μπάνιο, και έριξα κρύο νερό στο προσωπό μου....."Χριστέ μου τι ήταν
αυτό που είχα δεί"....ακόμη δεν το πίστευα...είχα κοιμηθεί αργά το απόγευμα ...και ξύπνησα τώρα
ήταν πρωί ....κοίταξα την ώρα ...είχα αργήσει για την δουλειά...αλλά δεν με ένοιαζε ήμουν
χαρούμενος .'ολα αυτά είχαν τελειώσει...Βγήκα στο μπαλκόνι εκεί που τον είχα" δει"...
τιποτα ...μόνο η κυρία απο το διπλανό διαμέρισμα που φώναξε"καλημέρα"...Αρχισα να γελάω
μόνος μου......Ντύθηκα και ετοιμαστηκα να φύγω....στο δρόμο σφύριζα και σιγοτραγουδούσα.
σταμάτησα στο περίπτερο για τσιγάρα, "καλημέρα κύριε Μανόλη, παλι χάσατε χθες;; χα,χα"..
αστειέυτηκα με τον περιπτερά..."έχεις όρεξη πρωί-πρωί ρε;;" μου απάντησε αυτός ,κάπως
θυμωμένα....,Κοίταξα απέναντι στο πεζοδρόμιο εκεί που τον είχα ξαναδεί....τίποτα...
Πήρα το λεωφορείο ,και έριξα μια ματιά στις πίσω θέσεις..πουθενά η "σκιά" μου..,
Σε όλη την διαδρομή χαμογελούσα...οι επιβάτες με κοίταγαν παράξενα,σίγουρα με πέρασαν για τρελό.....
Εφτασα στην είσοδο του κτιρίου που ήταν η δουλειά, "καλημέρα κύριε Αχιλλέα, πότε θα πάμε
στο χωριό;;" χαιρέτησα τον θυρωρό "καλημέρα αγόρι μου , αν και άργησες χαρούμενο σε
βλέπω"...Πήρα το ασανσερ και πήγα στο γραφείο ...."καλημέρα παιδιά ,ολα καλα;;ωραία μέρα σήμερα!!!" είπα στους συναδέλφους μου ..........οι περισσότεροι με αγριοκοίταξαν ..."ρε τι έπαθε
αυτός .." είπε ένας...
Κοίταξα προς το γραφείο του διευθυντή....ηταν σκυμένος και έγραφε κάτι...."καλημέρα σας"
του φώναξα....δεν μου απάντησε...
Και τότε θυμήθηκα οτι εκείνη την μέρα θα ερχόνταν ο καινούργιος διευθυντής...ο δικός μας έπαιρνε σύνταξη...ηταν η τελευταία μέρα στην δουλειά...
Η διοίκηση είχε αποφασίσει να καλύψει την θέση ,με κάποιον που είχε το ιδιο πόστο, αλλά
ήταν σε άλλη πόλη..δεν τον είχαμε ξαναδεί ποτέ....
Το μεσημέρι μας φώναξαν να μαζευτούμε στην αίθουσα συνεδριάσεων ,οπου θα γινόνταν η
παρουσίαση....,πρώτος πήρε τον λόγο ο απερχόμενος, ο οποιος συγκινημένος, ευχαρίστησε
όλους τους υπαλλήλους για την συνεργασία και ευχήθηκε "καλή συνέχεια "......
Και κάλεσε τον καινούργιο διευθυντή ν'ανέβει στο βήμα για να μας μιλήσει...
Τοτε είδα να σηκώνετε απο τις πρώτες θέσεις ενας τυπος με σκούρο κουστούμι, μάυρα γυαλιά
φορούσε και καπέλο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!



ΤΕΛΟΣ..........

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-09-2008