Φθινόπωρο

Δημιουργός: isidora, www.facebook.com/maria.kekkou.

Μπήκαμε για τα καλά στο φθινόπωρο...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ

Ορφέας:
Ο κόσμος που παραμένει στη σκέψη μου
Είναι γεμάτος θάλασσα.

Ένα νερένιο πρωτόζωο σύμπαν
Αφήνει τη συμμετρία του
Να κατακάθεται μες τους ίσκιους.

Στη μήτρα του κόσμου ο ουρανός
Μοιράζει την τράπουλα
Σκορπίζοντας τριανταφυλλιές δύσεις
Φορτωμένες ομίχλη.

Η υγρασία ξεκινάει απ’ το χώμα
Και καταλήγει στα βλέφαρα
Με την αφέλεια ενός φύλλου
Που τύλιξε τη θλίψη στο κίτρινο
Και άρχισε να πετά.

Για το φθινόπωρο
Δεν μπορεί ένα ποίημα
Να μακρηγορεί
Προσθέτοντας οτιδήποτε.

Ισιδώρα:
Οι μυστικές οπτασίες της ψυχής σου
Γεμίζουν τα όνειρα φως

Ταξιδεύω μέσα στο πρωτόζωο νερένιο σύμπαν σου
με την ιδιότητα του λαθρεπιβάτη

ανακαλύπτω μέσα στα φυλλώματα
και τις σκιές της ψυχής σου
τα μυστικά κυκλάμινα
που κανείς δεν τα βλέπει

Η θαλπωρή της θλίψης και της σήψης
Το ζεστό υγρό χώμα
που κυοφορεί τον ανθό

Το κίτρινο που θέλει να πετά
να φύγει από τον μαύρο εναγκαλισμό


που αιρείται ανάμεσα στην κραυγή
από τη αρπαγή της Περσεφόνης
και την οδύνη της Δήμητρας

αλλά σίγουρα ανακαλύπτω στης ρίζας το βυθό
το μυστηριακό αίνιγμά σου που με αιμχαλώτισε
σ΄αυτόν τον αδυσώπητο εναγκαλισμό
όπως όταν η Κόρη αναζητώντας το κυκλάμινο
είδε το βαθύ ρήγμα της ζωής και του θανάτου

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-09-2008