Ματωμένα ταξίδια

Δημιουργός: Μοιάζω μ'εσένα, Αθανασία Γ.

όλο άρνηση...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δεν μπορώ να με σηκώσω απόψε'
τα αστέρια πέφτουν σα μαχαίρια στις παλάμες μου
με καθηλώνουν στη διάσταση του μηδενός
Δεν μπορώ να λογαριάσω πόσα ακύρωσα ταξίδια.

Βλέπω την αλικοβαμμένη μου ελπίδα να ξεβάφει
να μην το θέλει πια το κόκκινο λιμάνι της
να καταριέται τη δεμένη άγκυρά της
Δεν μπορώ να υποψιαστώ σαν κύμα την αλήθεια

Φουρτούνιασε ο κόσμος μου , τα ψέμματα ξεβράζει
μηδέ κατάρτι μου μεινε, μηδέ γερό κουπί.
Το βήμά μου μαστίγωσε τις έρημες ακτές του
Δεν βρίσκω χέρι να δεθώ κι έτσι φοβάμαι

Γλιστρούν τα βλέμματα τριγύρω'
ένας χαμένος μεθυσμένος οδηγός
που έχει στα χέρια του της ύπαρξης το λεωφορείο
Δεν μπορώ να το δεχθώ πως είναι ο Θεός μου αυτός!

Και τα αστέρια ...
να αφρίζουν στην καταματωμένη τους θάλασσα
με όλα του σώματος τα μέλη να αντιδρούν!
Δεν ήτανε για'μένα αυτή η νύχτα
δεν είχε όσο σκοτάδι λαχταρούσα...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-09-2008