σαν πομπή

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Διαδοχικές εικόνες περνούν από τη σκέψη μου,
η μια πίσω την άλλη παρατακτά βαδίζοντας
σαν σε πομπή μακριά,
σαν σε βουβή λιτάνευση λειψάνων
με πέλματα γυμνά μην τύχει κι ακουστεί
κανένας θρους ή θόρυβος,
γυναίκες κι άνδρες και παιδιά
με μάτια διψασμένα για θεάσεις που ξεπερνούν την όραση
κι ανοίγονται σε πόντους ξάγναντους
που δεν υπήρξανε ποτέ…

Ακολουθώ πειθήνια. κι όπως αφήνω πίσω μου
τη βουή της καθημερινότητας
σαν να αφανίζεται απ’ τα μάτια μου η ομοιομορφία
που ανέκαθεν φθονούσα.
Γυναίκες κι άνδρες και παιδιά
με παίρνουν απ’ το χέρι και με οδηγούν εκεί
όπου δεν έχει πια αξία το εφήμερο
και που οι ψυχές αναπαυμένες
δεν ξεγελιούνται πια απ’ τους στυγερούς
κάπηλους των ελπίδων.

Μα απάνω που αφήνομαι να με οδηγούν τα βήματα
δίχως να έχω έγνοια που με πάνε
και λέω : «τόσο είναι απλό λοιπόν να βγω απ’ το δωμάτιο
Δίχως να χρειαστεί να βγω»,
ένας ήχος διακόπτει την πτήση μου
μια αυγινή ακτίνα έρχεται απρόσκλητη να μου θυμίσει
πως εκεί έξω, ακόμη ξημερώνει και βραδιάζει αδιάκοπα
πως η μια μέρα ακολουθεί παρατακτά την άλλη
σαν σε πομπή μακριά
σαν σε βουβή λιτάνευση λειψάνων…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-10-2008