Με εμπειρία

Δημιουργός: Τανάσης Ωραίους

Νά 'χαν οι καρδιές αμπάαααααρες, να κλειδαμπαρώωωωωνουν...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ξημέρωνε και νύχτωνε, γέμιζαν τα φεγγάρια
και ο Τανάσης …[B]ίσιωμα[/B], έπαιρνε τα φανάρια
να φτάσει στο τσαντήρι του – τέτοιο μυαλό, κουκούτσι-
και νά δει την Αμέρσα του, τη …[B]Μόνικα Μπελούτσι![/B]

Δεν έχει ιδέα πώς περνάει μονάχη η καλή του
πως ένας «Μπάμπης» τριγυρνάει απ’ όξω απ’ το τσαρδί του

Εν τω μεταξύ …

Η κόρη που εκ παραδρομής έγινε γυφτοπούλα
νύφη αθίγγανης μητρός, τώρα[B] και με τη …βούλα[/B]
παράτησε τον αργαλειό, [B]τον ντάκου, ντάκου, ντάκου[/B]
να γράψει μια επιστολή, [B]ωσάν την …Μπεζαντάκου[/B]!

Όοοοοοχι για τον Πρωθυπουργό, μήδε για υπουργό του
για τον Τανάση της που αργεί και – ωχ - στο κάρακλό του
οπού ΄ναι θα φυτρώσουνε κέρατα πέντε μέτρα
- την καρτερούνε εραστές ν’ αλείψουνε τη …φέτα!

Και σαν γυναίκα του μπελά, με γνώσεις και πτυχία
με μάστερ και με ντοκτορά – [B]στ’ αρχ*** μας τα τρία[/B]
επήρε δυο σταυρόλεξα, δυο rebus και Sudoku
για να το παίξει στη Ζοφριά, νέα …[B]Ροζίτα Σώκου![/B]

Η Αμέρσα το χαβά της κι ο Τανάσης το βιολί του…

[I]«Μεριάστε αμάξια να διαβώ, νταλίκες να περάσω
είμαι μακριά πολύ καιρό, κοντεύω να ξεχάσω
τα μάτια της Αμέρσας μου, που λάμπουν μες στο λούστρο
το κλαρωτό της φόρεμα, τις βράκες της – τι γούστο!!!

Ω! Βόηθα με τον άπιστο… Ω! [B]Παναγιά Τσαμπίκα[/B]
να μη με πιάσει[B] κόψιμο[/B] πού ‘φαγα λίγα σύκα
και δεκατέσσερα τσαμπιά από αμπέλι ξένο
να κρατηθώ ως τη Ζοφριά, μην πάω πεινασμένο…

Κι όταν θα φτάσω, τί καλό να μ’ έχει η κυρά μου
σκαντζόχοιρο κοκκινιστό, είναι η πεθυμιά μου,
τον κόκορα τον σφάξαμε, τον βάλαμε σ’ αγχόνη
την νύχτα του αρραβώνα μας που [B]βγάλαμε σεντόνι[/B]! …

Την άλλη μέρα έψαχνε η μάνα στο τσαντήρι
τον κόκορα και φώναζε «πού σαι βρε κακομοίρη»
αργότερα της είπανε πως το πτηνό, θυσία
εγίνηκε [B]για να φανεί η Αμέρσα μου …κυρία[/B]!

[B]Τανάσης ξέρει να μετρά ως το … τριάντα τρία
μα νά ΄χαν κι άλλοι στη Ζοφριά γυναίκα μ’ εμπειρία!»[/[/B]I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-10-2008