Της Λησμονιας Το Δεντρο

Δημιουργός: Masvidal, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΩΜΕΓΑΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Φεύγεις λοιπόν και έρχεσαι, ένας αέναος κύκλος.
Ιδού οι πρωτομάστορες, ιδού κι οι αδαείς.
Ο χρόνος μήνες έσπειρε και μέρες θα θερίσει,
τη νύχτα η μέρα έφερε, μια νύχτα βροχερή.

Έφαγες τον καρπό από της λησμονιάς το δέντρο.
Καυτό το δηλητήριο σου σφίγγει το λαιμό.
Κλείνει ο κύκλος γύρω σου και βρίσκεσαι στο κέντρο.
Το όνειρό σου σβήνεται με θάνατο αργό.

Στις τρύπιες τσέπες μπλέχτηκαν τα χέρια μου τα γκρίζα,
το λυκαυγές ξερίζωσε το δάσος της νυχτιάς.
Σαν το σκορπιό με κύκλωσαν οι πύρινες κραυγές σου,
γοργά το τέλος έδωσα στον κύκλο της φωτιάς.

Καθώς θα φεύγω κούνα μου ολόλευκο μαντήλι,
σημάδι μιας αντάμωσης σε κόσμους μαγικούς.
Σαν ένα άσπρο άλογο καλπάζω στους αιθέρες,
τρέχω σε νεφελώματα και τόπους μακρινούς.

Έφαγες τον καρπό από της λησμονιάς το δέντρο.
Καυτό το δηλητήριο σου σφίγγει το λαιμό.
Κλείνει ο κύκλος γύρω σου και βρίσκεσαι στο κέντρο.
Το όνειρό σου σβήνεται με θάνατο αργό.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-10-2008