Mεθυσμένος ουρανός

Δημιουργός: Θεοδώρα Μονεμβασίτη , Θεοδώρα Μονεμβασίτη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Mε ζωγραφίζεις στο σκοτάδι, όταν τον πόνο μου ακουμπάς
γράφεις στη μοίρα μου σημάδι, στο δρόμο ανέμελα κοιτάς
υπνοβατείς μ’ αυτή τη σκέψη σε μεθυσμένο ουρανό
σε περιμένω να επιστρέψεις το όνειρό σου για να δω.

Γελά ο ξένος που περνάει κι ο ξεχασμένος εαυτός
σα θα χαθείς σε συναντάω, εγώ κι εσύ, ένας σταυρός.
Κτυπούν την ώρα οι ματιές μας, κτυπά το δρόμο [κι] η βροχή
έξω μαζεύει ο ταχυδρόμος μια ξεχασμένη επιστολή.

Μες τη νυχτιά είναι η στοργή σου π’ αστέρια και στιγμές μετρά
γυρνούνε τώρα οι οφειλές μας, το βλέμμα βιαστικά γυρνά
μην προσπερνάς κείνες τις ώρες που μας αγγίξανε δειλά
στου ονείρου το μεγάλο ψέμα πίσω δεν παίρνεις δανεικά.

Στου Νείλου το μεγάλο Δέλτα σε βρήκα πάλι ξαφνικά.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-10-2008